Boeken lezen als straf
22 juli 2010
In Novel approach: reading courses as an alternative to prison schrijft Anna Barker over het interessante project Changing Lives Through Literature. In dit project worden de celstraffen van veroordeelden omgezet in verplichte deelname aan leesgroepen. Het lijkt erop dat dit alternatief niet alleen veel goedkoper is dan detentie; het werpt ook veel meer vruchten af:
Of the 597 who have completed the course in Brazoria County, Texas, between 1997 and 2008, only 36 (6%) had their probations revoked and were sent to jail.
A year-long study of the first cohort that went through the programme, which was founded in Massachusetts in 1991, found that only 19% had reoffended compared with 42% in a control group. And those from the programme who did reoffend committed less serious crimes.
Het gevangenis-industriële complex zal wel niet blij zijn met deze bevindingen, en er alles aan doen om projecten als deze te frustreren. Dat lijkt mij dan weer een uitgelezen (*kuch*) kans voor de boekenwereld om tegengas te geven. De gevangenen van nu zijn de leners van de toekomst.
@
Dat is nou 's goed nieuws. Ik kan het niet laten even naar een oud stukje van mezelf te verwijzen, sorry…
Sorry? Dat is een prachtige aanvulling! Dank je.
Tja, als de mensen dat blog nou maar 's gelézen hadden 😉
(Ik maak trouwens twee keer per jaar een collectie voor een gevangenis. Men leest daar uit vrije wil geen literatuur, maar thrillers en detectives.)
Misschien hebben ze dat ook wel, in de vakantietijd weet je het tenslotte maar nooit 🙂
Thrillers: toch nog beter dan dat boek over de ontvoering van Heineken…
De bajesklant is koning!!
Ooit heb ik gesolliciteerd bij de bieb van Torentijd. Tijdens het gesprek hoorde ik dat er het liefst gelezen word over sport, handwerken (?) en ontsnappingen uit gevangenissen.
Na het fouilleren was ik al niet meer echt gemotiveerd maar bij sport en fröbelen haakte ik af.
Gelukkig wel ander werk gevonden.
@Festina: nou en of!(wilde al bijna beginnen over boeienkoningen 🙂 )
@Cis: opruiend leesvoer! Maar sport en fröbelen? Werd je dan geacht mee te doen ofzo?
Ik bedoelde eerlijk gezegd (was even een kleine verzuchting, meer niet) dat ik wenste dat mensen míjn blog gelezen hadden; dat ze het jouwe lezen (óók in vakantietijd) daar hoeft niet aan getwijfeld te worden 😉
Een collega van me vertelt wel eens, als de gevangenis ter sprake komt, het verhaal van een gevangene die altijd de allerdikste boeken wilde lenen. Dat bleek niet uit honger naar woorden te zijn, maar om mee te gewichtheffen.
@schrijver. Maar dat bedoelde ik ook! Ik zag alleen dat het een post in de zomer was, dan zijn er over het algemeen toch wat minder bezoekers.
Lenen om te kunnen sporten. Dat verzin je ook niet…
@v/hschrijverdezes: je wilt nu toch niet beweren dat jouw blog niet gelezen werd, zeg. Hoe zit het trouwens met die laatste blogbrief? 😉
@Henk
Mijn blog werd door een klein groepje mensen gelezen en dat vond ik prima. Wat ik hierboven zo'n beetje bedoelde was: alles lijkt na een poosje weer nieuw, ook als het eerder al elders te lezen was. 'Dat schiet niet op' zogezegd. Dat vond ik ook wel teleurstellend aan bloggen, dat iedereen z'n eigen weg volgt en er van (een beetje) bundeling van krachten geen sprake is. (Al zou ik ook zo gauw niet weten hoe dat bundelen dan zou moeten.)
Ja, die brief… Ik denk er veel aan, maar schiet daar weinig mee op. Ik weet nog steeds niet hoe ik het moet aanpakken. Maar hij komt ooit, geloof me.
@schrijver: maar dat is ook wel onvermijdelijk, er komt zoveel informatie voorbij, op zoveel platformen: dan kan dat bijna niet anders. Zie het dan als de kracht van herhaling. Soms zoek je natuurlijk wel met blogsearch naar eerdere bijdragen over een onderwerp, maar dat komt er ook niet van.
De bundeling had ook gekund als iedereen zou schrijven op bijv. Bibl. 2.0, maar mensen willen toch ook hun eigen moederschip. Ik zelf ook.
En tsja, als je er bovenop zit kom je ook wel eens dingen tegen die jaren daarvoor ook aan de orde waren. Je moet maar zo denken: dan zijn er dus ook altijd mensen die het eerder hebben gemist. Je schrijft wat dat betreft nooit voor niets, vind ik.
Als je dat niet vond zou je niet meer schrijven denk ik. Dus goed dat je er zo over denkt 😉
🙂
Zie trouwens dat ik een 'soms'ben vergeten. "Soms komt dat er niet van" moest het zijn…