Denkt bibliotheek klaar te zijn met één keer zeggen: porno kijken mag niet?

01 mei 2010

November vorig jaar schreef ik hier:

Dat porno in de bibliotheek niet kan en mag behoeft denk ik geen discussie. Dat openbare biblioheken ook verantwoordelijk zouden zijn voor het lees- en computergedrag van hun klanten vind ik een heel ander verhaal. Vaak krijgen computers en videogames de schuld van veranderende normen en waarden. Ten onrechte. Maar als je dan al vindt dat toezicht en beperkingen noodzakelijk zijn: ligt die verantwoordelijkheid dan bij bibliotheekmedewerkers, bij informatiebemiddelaars? Gaan we ons dan ook bemoeien met al die aanstootgevende boeken die worden ingezien, soms hele dagen lang? Nee toch zeker?

Dat verhaal, over porno in de Openbare Bibliotheek Amsterdam,  kreeg onlangs een vervolg. Regelrecht, een programma van de grootste familie van Nederland, besteedde aandacht aan het feit dat pornofilters in veel bibliotheken ontbreken. Natuurlijk is het een onderwerp dat best aandacht verdient maar ik vond de toon van die uitzending nogal hijgerig. Alsof bibliotheken oorden zijn waar velen, vooral kinderen, zich onledig houden met ranzige media. Iedereen die de bibliotheekwereld een beetje kent weet dat dit onzin is. Er zijn nauwelijks bravere plekken te verzinnen dan bibliotheken. Dat is nu precies een van de dingen waar we al jaren discussie over voeren.

Ik was eigenlijk niet van plan nog aandacht te besteden aan dit onderwerp maar nu ik op Mijn Kind Online de posting Bibliotheek denkt klaar te zijn met één keer zeggen: porno kijken mag niet lees, kan ik het toch niet laten. Ik waardeer Justine Pardoen om haar goede werk, maar ze doet bibliotheken tekort als ze die vergelijkt met kroegbazen die wodka schenken aan 13-jarigen. Justine pikt er slechts een deel van het standpunt van de VOB uit. De VOB zegt ook:

Bibliotheken zetten veel  middelen in om veilig internet in de bibliotheek te kunnen aanbieden. Filters, blacklists, whitelists maar ook met gedragscodes en huisregels. Bij een aantal bibliotheken is internet alleen met een toegangscode te gebruiken. Hiermee is weliswaar achteraf, correctie op het internetgedrag mogelijk. Ook zijn er bibliotheken die geen filters toepassen. Dat betekent niet dat alles dan ook is toegestaan in de bibliotheek. Ook sociaal moet de bibliotheek een veilige plek zijn. Huisregels en de naleving daarvan worden door toezicht en sociale controle gereguleerd. Omdat pc’s in openbare ruimte staan wordt dit bevorderd. Helemaal te voorkomen is misbruik of sociaal onwenselijk gedrag natuurlijk niet. Zelfs op PC’s  met filters weet de slimme gebruiker mogelijkheden om ongewenste sites te bezoeken. Maar uitgangspunt is dat bibliotheken ongewenst pc-gebruik niet alleen willen voorkomen maar ook gebruikers aanspreken op ongewenst gedrag. Enige tijd geleden werd een bibliotheek regelmatig bezocht door een man met  zweetvoeten die het klimaat in de bibliotheek ernstig schade deed door zijn schoenen uit te doen. Uiteindelijk is hij met een gerechtelijk verbod geweerd omdat hij zich niet wenste aan te passen. Maar zoals gezegd , 100% voorkomen van problemen is niet mogelijk.

Dat er wel eens incidenten zijn kan niemand uiteraard ontkennen. Maar moet je dan meteen naar de ondertekening van artikel 240a verwijzen? Die handtekening betekent echt niet dat alle informatiebemiddelaars het er ook mee eens zijn. Integendeel.

Nu moet ik het ook niet te dik aanzetten want er is altijd meer nuance dan een blogpost doet vermoeden. Zie ook standpunt van Justine op Netkwesties. Ik vind ook dat bibliotheken best een beetje op mogen letten. In de bibliotheken die ik ken is dat ook gebruikelijk. Maar ik vind niet dat we moeten overdrijven. Zo slecht doen bibliotheken het volgens mij niet.

Ik vind overigens ook dat de negatieve invloed van games en seks wordt overschat. Het zijn niet altijd de media, het is veel vaker de opvoeding. Wat je verbiedt maak je interessant. Toen ik op de lagere school zat hadden we nog lang geen internet maar die plastic zak gevuld met titels als Candy, Tuk en Rosie lag ook bij onze katholieke lagere school gewoon achter het fietsenhok hoor. Daar was ik als 8-jarige inderdaad nog niet helemaal aan toe, maar het bezorgde me wel mijn eerste inzichten in het verknipte gedrag van sommige volwassenen. Waar ik maar mee wil zeggen: kinderen gaan toch wel op zoek, als ze willen weten.

Zie ook Internettoegang en privacy in bibliotheken.

@