Toon me je contacten en ik zeg je wie je bent

Zojuist met belangstelling gelezen: The Man Who Looked Into Facebook’s Soul. In die bijdrage wordt het verhaal van Pete Warden verteld, een gast die zich vol overgave heeft gestort op het verzamelen van grote hoeveelheden profielgegevens van Facebook, om die vervolgens ‘ter beschikking van de wetenschap te stellen.’

Het zijn nu eens niet de privacy-aspecten die mijn aandacht hebben. Deze keer ben ik vooral geïnteresseerd in de motieven en methodes. Het begint al met die eerste alinea over Danah Boyd:

Youth social networking researcher danah boyd has observed that many people presume the way they use social networks is the way everyone uses them. “I interviewed gay men who thought Friendster was a gay dating site because all they saw were other gay men,” she says. “I interviewed teens who believed that everyone on MySpace was Christian because all of the profiles they saw contained biblical quotes. We all live in our own worlds with people who share our values and, with networked media, it’s often hard to see beyond that.”

Al die verschillende sociale netwerken op het web trekken gelijkgestemden die op een zeker moment niet veel verder meer kijken dan hun beperkte contactenkring en persoonlijke interessegebieden. Dat gegeven sluit mooi aan op de posting over de Reformatorische Gezindte. Wat die gemeenschap probeert te bereiken op het web gebeurt eigenlijk overal.

Het verhaal over Warden is ook interessant als het gaat om zijn aanpak. Zoals hij eerder al een tool ontwikkelde die connecties binnen Twitter in kaart brengt, maakte hij later ook software om mensen te traceren op basis van hun mailadressen (werkt akelig goed, in al z’n eenvoud) en legt hij hier, hier en hier ook uit hoe hij te werk is gegaan en wat voor soort resultaten dat oplevert.

Interessante materie. Het schudt weer een beetje wakker bovendien, ondanks alle eerdere waarschuwingen.

@