Lege huls: de gebruiker opzoeken waar die zit
21 februari 2010
Een jaar geleden probeerde ik Facebook nog te verlaten. Een paar maanden later was ik met een onbedoelde muisklik weer ‘in de lucht’. Toen heb ik het gelaten voor wat het was. Ik maak inmiddels iets meer gebruik van dit netwerk maar het is nog steeds niet veel meer dan reageren op attenderingen die mijn mailbox binnenrollen. Mijn prioriteiten liggen elders.
Toch fascineert Facebook me. De San Francisco Chronicle meldde afgelopen maandag dat het netwerk inmiddels meer internetverkeer genereert dan Google, Hitwise schreef op 3 februari dat Facebook ook steeds vaker als nieuwslezer wordt gebruikt en Steven Rubel constateert dat Facebook het web aan het opeten is.
Het is geen nieuw verhaal. We lezen al jaren dat steeds meer mensen hun internetactiviteiten beperken tot een of twee sociale platformen, aangevuld met mail en ‘een snufje Google’. Toch blijven de overweldigende cijfers me verbazen. Zie het overzicht op ResourceShelf, of de rapporten van ComScore en Pew.
Hyves, ondertussen, breekt ook nog steeds records en hoewel sommigen in het najaar van 2009 opgelucht constateerden dat de groei van Twitter stagneerde, heeft dat platform de stijgende lijn ook weer te pakken.
Veel mensen vragen zich af of Google het tij nog kan keren. Dat geldt ook voor mij. Toch blijf ik op dit moment liever hameren op dat andere vraagstuk: hoe gaan we om met het feit dat het web geen bestemmingen meer heeft? Nu komen veel organisaties niet verder dan in beleidsplannen stellen dat ‘de gebruiker moet worden opgezocht waar die zit’, terwijl ze ondertussen doodleuk luchtkastelen blijven bouwen door kansloze website na website het informatievacuüm in te schieten.
Dat is wat je noemt een merkwaardige benadering van mensen opzoeken.
-Suicidal Tendencies: Asleep at the wheel–
Goede beschrijving van het probleem. Wij zoeken de klanten/gebruikers niet op, dat is inmiddels ook een bijna onmogelijke taak geworden met de veelheid aan sociale netwerken en software die verschijnt.
Desondanks levert het wel wat op.
Een eigen website bouwen blijft noodzakelijk denk ik omdat we met onze collectie (ik spreek nu even voor archieven) nergens binnen kunnen komen gezien de grote aantallen.
In mijn ogen blijft het allerbelangrijkste om te doen: open die databases! Laat de gebruiker er mee aan de slag gaan. Die weet misschien beter en sneller de wegen te vinden binnen het sociale internet en helpt ons daarmee het bereik te vergroten.
Op dit moment zijn we nog erg gesloten bezig en met de terugverdienmodellen die regelmatig (verplicht) verschijnen, beperken we de openheid en beschikbaarheid van onze informatie. Slechte zaak.
Bezig blijven met data goed beschikbaar en vindbaar te maken is de kern van de zaak.
Met behulp van de digitale burger die graag mee wil werken.
Ik zie nog toekomst!
@Luud: daar sluit ik me bij aan. Een basissite (moederschip) is zeker nodig en moet altijd het uitgangspunt blijven maar je ziet vaak dat er daarnaast nog allerlei sites bijkomen die maar beperkt aandacht (kunnen krijgen) maar in de aanloop wel veel geld en energie kosten. Ook zulke sites zijn soms functioneel maar de online PR en dialoog schiet er nog steeds vaak bij in. Ik zie nog steeds veel in de creatie van interactiviteit elders, als aanvulling op…en dat is meer dan je content ook aanbieden in rss of doorsluizen naar Twitter. Ook dat is goed, maar niet meer dan een eerste stap in de distributieketen toch?
Het is al moeilijk om het moederschip te bevoorraden. Laat staan een hele vloot met roeibootjes erachteraan.
Herkenbaar Edwin, 'old concepts die hard!' Het lijkt soms alsof "de gebruiker opzoeken waar hij zit" niet alleen een holle frase is maar ook een (nog) onbegrepen zin. Tenminste… ik heb al vele uurtjes besteed aan het uitleggen ervan.
Tja, en als het begrip er (nog) niet is, dan blijft een volgende stap zetten lastig, vrees ik.
@Andrea: formatie is essentieel in dezen inderdaad, zonder bevoorrading is ieder schip stuurloos. Dank voor je reactie!
@Marlies: onze reacties kruisten net, zie ik. Dat opzoeken is meer dan een enkelvoudige actie inderdaad, er schuilt een heel concept achter. Er deel van uitmaken is het begrijpen…
@Edwin: Suggesties om dat concept te (kunnen) laten landen?
@Marlies: dat begint denk ik toch met het geven van veel en indrukwekkende voorbeelden, zoals je ze ook tegenkomt in boeken als Wikinomics, naked conversations, enz. Als er dan de kans komt om de mogelijkheden te bewijzen komt het vertrouwen later meestal ook wel.
Maar vertrouwen opbouwen blijft lastig…
@Edwin
Dat is altijd de beste methode: stoppen met praten en maak dingen, doe dingen, ontwikkel dingen. Neem een risico. Voorbeelden zijn de enige manier om de boodschap te laten landen.