Google Living Stories: wie de verhalen vertelt heeft de toekomst

13 december 2009

Op de vraag hoe bibliotheken relevant kunnen blijven in deze woeste tijden kun je vele antwoorden geven. Het is maar net waar je nadruk op wilt leggen. Zoals bekend richt ik me vooral op online vindbaarheid en zichtbaarheid en daarmee ook op het vertellen van verhalen en het voorzien in interessante en betrouwbare informatie online. Wikipedia beschouw ik als een geschikt vehikel voor dat laatste.

Gelukkig ontmoet ik steeds meer collega’s die het belang van het bovenstaande onderkennen en er op de een of andere manier mee aan de slag gaan. Er wordt nagedacht over het bijdragen aan wiki’s. De ondersteuning van traditionele media met achtergrondinformatie komt ook in beeld. Dat is mooi. Dat is precies waar ik altijd op hoopte.
Het enige dat nog ontbreekt is de samenhang. Al die mensen die wel enthousiast aan de slag zijn gegaan met bovenstaande zaken zouden zich nog moeten verenigen in een krachtig netwerk. Een netwerk dat overal aanwezig is op het web. “All over the show”, zoals de Engelsen dat mooi zeggen. Het zou nog mooier worden als het nieuwe Bibliotheek.nl daar op termijn in gaat voorzien.

Dat terloopse ‘op termijn’ staat alleen in die laatste zin omdat het mijn verwachting is dat het nog wel even zal gaan duren voordat het zover is. Voor vernieuwing staat nu eenmaal minstens twee tot vijf jaar. Dat is een gegeven. Maar eigenlijk kunnen we dat ‘op termijn’ helemaal niet hebben, daarvoor gaan de partners die we nu vaak nog als concurrenten beschouwen veel te snel.

Eerder deze week werd ik daar weer eens mee geconfronteerd door het eeuwige Google. Verschillende weblogs schreven over een nieuw experiment uit de Google Labs: Living Stories. Living stories is een eerste aanzet van Google om samen met kranten ‘levende verhalen’ te vertellen over belangwekkende onderwerpen. In een reactie schreef Henk Blanken:

Nog niet zo lang geleden noemden we zo’n groeiende aantal thematisch verbonden verhalen een dossier op internet. […] Minstens zo belangrijk vind ik dat het concept van levende verhalen, van een timeless web, mooi illustreert waarom archieven niet gemanipuleerd of gemutileerd mogen worden (en wel gecorrigeerd natuurlijk). Het archief is nodig om het heden te begrijpen. Oude krantenlezers begonnen vroeger elke dag opnieuw aan de geschiedenis. De internetgeneratie vindt het terecht volkomen vanzelfsprekend dat je altijd van alles overal de context, bevestiging of ontkenning van kunt vinden. Het nieuws is een continuüm geworden.

Het tijdloze web dat voortvloeit uit het real-time web. Dat is interessant voor journalisten en voor informatiebemiddelaars. Maar waar wij altijd hoopten dat Google alleen zou voorzien in de informatie, en wij in de context van die informatie, zien we nu dat Google ook op dat gebied flink aan de weg timmert.

De homepage van Living Stories ziet er niet uit, maar als je doorklikt op een verhaal krijg je een heel ander beeld te zien (zie ook de video van Google). Dan gaat het opeens, uhm, leven.

Janken dat Google ons ook gaat aftroeven op dit gebied is zinloos. Beter houden we dat credo “Als de zon opkomt kun je maar beter gaan rennen” voor ogen. We moeten ‘gewoon’ heel goed kijken wat Google c.s. geautomatiseerd kunnen gaan betekenen op het gebied van het verzamelen en duiden van informatie. In hoeverre kunnen algoritmen verhalen in context plaatsen en hoe snel ontwikkelt zich dat? Als we dat weten kunnen wij beginnen met het oppakken van de dingen die overblijven.

@