Vertrouwen op Google
10 oktober 2009
Jan Blokker zei ooit “Ik heb de pest aan informatie, je kunt je eigen vooroordelen niet meer vertrouwen.” Aan dat citaat moet ik denken als ik me afvraag of Google nu een bedrijf is dat je kunt vertrouwen of niet. Als ik afga op mijn gevoel (en is vertrouwen niet altijd iets gevoelsmatigs?) ben ik geneigd om te zeggen dat Google de beste bedoelingen heeft. Als ik denk aan al het geld dat in het bedrijf omgaat zeg ik echter dat Google wel slecht moet zijn.
Don’t be evil gaat als motto al jaren mee. En zeg nu zelf: als je kijkt naar ‘de jongens’ op de foto hierboven, krijg je dan het gevoel dat je naar slechte mensen zit te kijken? Ik niet. En dat gevoel krijg ik meestal ook niet als ik artikelen over hen lees.
Maar Google ligt zwaar onder vuur omdat het bedrijf -in minder dan tien jaar tijd- onvoorstelbaar groot, rijk en machtig geworden en daarmee Brin, Page en Schmidt ook. De heren oogsten daar veel bewondering mee maar het maakt concurrenten wel agressief, privacy-organisaties wantrouwend, uitgevers jaloers en consumenten kritisch. Google beseft dit heel goed en lijkt aan een charme-offensief te zijn begonnen. Zelfs Sergey Brin mengt zich nu in de conversatie. Dat doet hij niet zo vaak. Google zegt zichzelf te beschouwen als innovator die niet wil eindigen als monsterlijke monopolist. In Chatting Up Google: Search as You Like, There Is No ‘Evil Room’ formuleert Eric Schmidt het als volgt:
“If we went into a room and were exposed to evil light and came out and announced evil strategies, we would be destroyed,” he said. “The trust would be destroyed. We have not yet found the evil room in our campus.”
Vertrouwen. “Zonder vertrouwen gaan we kapot.”
In hetzelfde gesprek meldt Brin op zijn beurt dat hij een artikel voor de New York Times zal schrijven over de goede bedoelingen van Google Books, een paradepaardje dat behalve veel lof ook veel kritiek oogst. Die bijdrage heeft de NYT inmiddels gepubliceerd: A Library to Last Forever (bedankt voor de attendering @marketingfacts). Het is een artikel dat iedereen zou moeten lezen. Vooral de mensen die willen vaststellen of het hier nu gaat om oprechtheid of over slimme marketing.
Ik houd het op het eerste. En jij?
@
Maar ondertussen weet ik nog steeds niet hoe het precies zit met al die Google boeken die worden gekopiëerd naar het Internet Archief. Iemand?
Er wordt idd veel getoeterd over Google maar ik vertrouw met je mee. Alleen al omdat ik ziek word van wantrouwen. Ik geloof en heb vertrouwen in een bedrijf dat het mij dagelijks mogelijk maakt om kosteloos, snel en op eenvoudige manier te verbinden en delen met anderen, iets wat zonder meer bijdraagt aan m'n persoonlijke geluk. Van mij had Google ook de nobelprijs voor de vrede mogen krijgen:)
@Jan: ze hebben al meer voor elkaar gekregen dan Obama in ieder geval 🙂
Ik houd het op én-én. Zelfs mensen die slimme marketing doen kunnen te vertrouwen zijn 🙂
Ik denk dat Google's verhaal op veel manieren lijkt op het verhaal in Hugh MacLeod's boek (GapingVoid) en ook op jouw verhaal. Goede ideeën ontmoeten vaak in eerste instantie veel weerstand omdat ze iets doen met de verhoudingen. Daar is dan niet iedereen blij mee. Maar daarnaast doet een verandering in machtspositie soms ook iets met de persoon/partij. Dus ik vertrouw graag, maar niet blindelings.
"Anyone can be an idealist. Anyone can be a cynic. The hard part lies somewhere in the middle. That is being human" Hugh MacLeod
Ik heb geprobeerd het artikel te lezen, maar m'n Engels schiet te kort, het spijt me. (Aangezien dat misschien voor meer mensen geldt wil je misschien de kern er even voor ons uithalen?)
Dus maar 'op gevoel': oprechtheid en slimme marketing zijn, als de marekting maar slim genoeg is, niet te onderscheiden denk ik. Er is Google natuurlijk veel aan gelegen om betrouwbaar over te komen. Dat wil niet zeggen dat ze het niet ook echt zíjn, maar dat kun je alleen opmaken uit wat ze doen, niet uit wat ze zeggen.
Er zit niet veel anders op dan 'kritisch volgen', voor zover dat lukt.
Wat Jan zegt, dat het gratis is, lijkt me niet waar. Je hebt alleen niet precies door hóe je betaalt, maar betalen doe je. En als je het zelf niet doet is het je buurman wel.
@Marina: dat is helemaal waar. Het ligt altijd ergens in het midden. Maar het blijft altijd moeilijk om in de balans tussen vertrouwen en wantrouwen je route zodanig te kiezen dat je er ook echt keuzes op kunt baseren. Iets zegt me dat ik of een voorstander of een tegenstander moet zijn van Google Books. Misschien is dat wel helemaal niet zo maar het is wel makkelijker voor je meningsvorming.
Ik lees veel over de nadelen en tegenwerpingen maar zou toch graag willen kunnen zeggen: Google Books is gewoon super, ook voor de toekomst.
Dat blijft een lastige 🙂
@Arda: het komt erop neer dat Brin ingaat op de duurzaamheid van boeken en Google's streven om de inhoud van al die boeken voor het nageslacht te behouden. Hij geeft een paar voorbeelden van collecties die door brand en natuurrampen vernietigd werden.
Verder pareert hij een paar punten van kritiek. Hij stelt bijvoorbeeld dat Google inderdaad veel geld heeft geinvesteerd in digitalisering van boeken (en dat geld moet zoals jij zegt inderdaad ergens vandaan komen) maar dat het iedereen vrij staat om dat te doen. Google doet het in ieder geval wel en kiest daarbij vooral voor de werken die bijna niet meer verkrijgbaar zijn of niet meer worden uitgegeven.
Ondertussen zoeken zij ook naar manieren om de kwaliteit van de digitalisering te verbeteren en proberen ze ook te komen tot een model voor verweesde werken waar iedereen zich in kan vinden.
In feite legt Brin de nadruk op Google's doel "alle informatie van de wereld beschikbaar te maken en te behouden" en op het feit dat zijn bedrijf dat vooral zo uitgebreid doet omdat andere partijen dat niet kunnen of willen en dus nalaten of heel langzaam doen.
Met dat kritisch volgen zit het wel snor denk ik. Dat doen velen. Maar bibliotheken en uitgevers moeten er op een gegeven moment ook een beslissing over kunnen en durven nemen. Ga je er nu mee in zee of niet? En als je dat doet: hoe zorg je er dan voor dat je ook ingedekt bent tegen situaties waaruit zou blijken dat enig wantrouwen terecht was?
Hartelijk dank! Dit had ik er min of meer, maar niet goed genoeg, uitgehaald. Hoe voorkomt Google een 'digitale ramp' trouwens? Nou ja, een boek is dan in elk geval op meer plaatsen.
Hoe kunnen bibliotheken zoals je zegt 'in zee gaan' met Google-books? En wil Google dat?
Dat argument van alle info van de wereld beschikbaar houden klinkt heel idealistisch, maar dát vind ik nou echt een marketingpraatje. Logisch dat ze het zo uitleggen. Maar ook als er andere, commerciëlere, redenen achter zitten kun je er wat aan hebben natuurlijk.
Nomaals dank!
@Arda: wel, een van de kernzaken van Google Books is dat Google al een deal heeft met een aantal hele grote bibliotheken om hun boeken te digitaliseren. Er zijn al tien miljoen werken beschikbaar gekomen op die wijze. Voor bibliotheken is het een snelle en goedkope oplossing maar de vraag wie de rechten heeft duikt op en dat geldt ook voor de rechten vanuit de auteurskant.
Dat er al veel aan Google is toevertrouwd doet niets af aan de ongerustheid van velen. Nu blijven de werken weliswaar behouden maar gaat Google er op termijn geen geld voor vragen? Wat als Google failliet gaat? Het is per definitie vreemd om dingen uit het publieke domein in handen te geven van een bedrijf.
Anderzijds doet Google het wel, en nog behoorlijk goed ook. Maar nog belangrijker: snel. Er is zoveel informatie, er zijn zoveel boeken.
Het is maar een complex verhaal eigenlijk 🙂
Alweer bedankt. Te complex voor mij da's duidelijk, maar daar zijn anderen voor gelukkig. Maar in elk geval zullen we als bibliotheken hier 'iets mee moeten' lijkt mij. Jammer dat we 't zelf niet gedaan hebben, maar ja, zo gaat dat…
@Arda: en zo zal het altijd zijn 🙂
Nee, je moet zeggen: dat gaat van nu af aan anders! Heb jíj nou net een innovatieprijs gewonnen?!
Ik ben het wel met Jan eens. Ik heb geen zin meer om alleen maar te wantrouwen.
Iets anders viel me ook op in een van je reacties op commentaar:
"Nu blijven de werken weliswaar behouden maar gaat Google er op termijn geen geld voor vragen? Wat als Google failliet gaat? Het is per definitie vreemd om dingen uit het publieke domein in handen te geven van een bedrijf. "
Vervang dat eens voor bibliotheken: Wat als bibliotheken er op termijn geld voor gaan vragen of hun dienstverlening gaan wijzigen. Wat als subsidiestromen helemaal wegvallen en er nog meer bezuinigd moet gaan worden. Ook daarin schuilt een heel onzekere factor die we nu maar op basis van een ding kunnen onderzoeken.
Op basis van vertrouwen.
Persoonlijk denk ik dat we als bibliotheken steeds meer op zoek moeten naar dit soort partners om te zorgen dat we met elkaar zorgen voor een mooie wereld.
-spreekt de dame in vertrouwen ;)-
@Arda 🙂
@AnneMarie: dat vind ik wel een mooie, om het verhaal zo om te draaien. Wij hebben weliswaar geen winstoogmerk maar willen wel de informatie van de wereld ontsluiten en dat gebeurt inderdaad ook op basis van vertrouwen.
Samenwerking is zonder meer kansrijker dan concurrentie.
Vertrouwen wel, maar blind nu ook weer niet. Maar erg veel problemen heb ik er nog niet echt mee gehad.
'k Snap wel niet goed waarom als ge succes met iets hebt ge opeens zoveel negatieve vermoedens over u heen krijgt. Waar is het voordeel van de twijfel heen?
De bib kan veel leren van Google. Zoals bijvoorbeeld het gebruiken van 20% van de tijd, door het efficiënter maken van de werking, voor eigen initiatieven.
Tsja, dat is toch een beetje 'het hoge bomen vangen veel wind-verhaal'. Denk dat het vertrouwen bij Google aan de orde komt omdat we er met z'n allen toch steeds een beetje afhankelijker van worden. Eigenlijk is het gewoon een beetje te mooi om waar te zijn dat je al die diensten, van mail, tot zoeken en bloggen, al jaren gratis krijgt. Dat strookt niet helemaal met wat we gewend zijn, denk ik, en daarom zijn we wellicht een tikkie achterdochtig…