Online identiteitsbeheer met IkRIP en My Name is E
03 augustus 2009
Anne Helmond’s Lifetracing 4 (zie de voorgaande post) leidde mij vanochtend naar twee Nederlandse sites die ik weliswaar van naam kende maar nog nooit had bezocht.
IkRIP
IkRIP is een soort testament voor online profielpagina’s en stelt de vraag Wat doen we met je profiel als je sterft? Over de vraag wat er moet gebeuren met je online profielen als je sterft dacht ik vorig jaar al eens na maar tot een oplossing kwam ik op dat moment niet. Het is lastige materie.
IkRIP biedt ook nog geen oplossing omdat dit ‘testament’ zich beperkt tot vijf, relatief kleine, online netwerken. Omdat het netwerk van Picnic het enige is waar ik geregistreerd sta heb ik IkRip nog niet ingevuld. Ik hoop dat daar snel verandering in zal komen, als de makers het concept verder uitbouwen. Het zou voorzien in een behoefte.
My Name is E
My Name is E ken ik nog van Picnic 08. Toen ik daar bij de Westergasfabriek de mogelijkheden ervan bestudeerde zag ik er nog niet veel meer in dan een goede concurrent voor de Poken. Dezelfde Poken die ik binnen een paar maanden van mijn sleutelbos haalde omdat ik er nooit iets mee deed.
De ontwikkelaars van My Name is E hebben gelukkig niet stilgezeten en bieden meer dan een vrolijke connector waarmee je je online profielpagina’s kunt uitwisselen: zij hebben de toepassing ook geschikt gemaakt voor de mobiele telefoon. Dat verandert de zaak. Een mobieltje heeft vrijwel iedereen tenslotte. Daarom heb ik me voor deze dienst wel geregistreerd en mijn eerste digitale visitekaartje (beperkt) geactiveerd op //www.mynameise.com/zbdigitaal.
Ik ga me niet wagen aan voorspellingen. Ik durf niet te zeggen of My Name is E, in tegenstelling tot de Poken, wel een succes zal worden. De potentie ervan is in ieder geval wel groter.
Meer lezen:
My Name is E uitgeroepen tot beste startup (nu.nl)
My Name is E als iPhone app (Bright)
Hello, My Name is E: De gedoodverfde Poken-killer? (Marketingfacts)
@
Wat mij betreft worden mijn online profielen (zijn er niet zoveel trouwens) gewoon geterminated. Volgens mij valt er na de dood immers nog weinig te netwerken.
Vraag is alleen: wie gaat dat doen? In de praktijk zullen er denk ik veel spookprofielen ontstaan van mensen die alleen nog in de virtuele wereld leven.
Er zijn ook van die diensten die je twitters en blogposts plaatsen als je dood bent. Dat vind ik op de een of andere manier een vorm van wrange humor waar ik me niet zo goed in kan vinden.
@ Edwin : Leuk om weer wat extra profiel sites te leren kennen. Was er een weekje eerder ook al een leuke tegengekomen š
@ Mike : Ben daarstraks nog het profiel van een vriend die nu al enkele jaren dood is tegengekomen. Het is wel een vraag waar ik is een antwoord op zou willen krijgen. Want van Google weet ik dat ze niets wissen, maar dat kan je volgens mij toch niet eeuwig blijven volhouden … niet?
Daar zit nog is een onderzoeksblogberichtje rond aan te komen.
@BenoƮt Cicchelero: Dat lijkt me best raar om op die manier geconfronteerd te worden met een overleden vriend. Volgens mij bewaart Google 18 maanden lang gegevens in het cachegeheugen. Daarna zouden ze de boel moeten wissen, maar of dat ook echt gebeurt weet ik eigenlijk niet.
@Mike zelfs dat weet ik niet zo goed. Het gaat tenslotte niet om netwerken alleen. Profielpagina's bevatten soms ook persoonlijke foto's en andere uitingen die voor vrienden of nabestaanden nog waardevol zouden kunnen zijn. Dan is het inderdaad maar de vraag wie bepaalt wat er weg kan en wat niet.
Voor een weblog en alles wat daarbij hoort kunnen er weer andere factoren een rol spelen. De meeste inhoud is vluchtig van aard wellicht, maar er zijn toch ook postings te bedenken die fungeren als naslagbron, misschien wel voor meerdere mensen. Als je die verwijdert verwijder je ook weer een beetje kennis.
Dat doen we ook niet met boeken van dode schrijvers š
Nu kun je blogs natuurlijk niet vergelijken met boeken, maar toch…er zitten veel haken en ogen aan het verhaal.
Maar alles maar laten voortbestaan is ook zoiets…zeker als je het verhaal van Benoit hoort
@Benoit: vond je dat prettig of vervelend, dat je zijn profiel tegenkwam? Het lijkt mij wel een raar idee, eerlijk gezegd.
Maar misschien is dat iets waar we nog aan moeten wennen. Nu is het web nog zo jong, maar als het eenmaal is geevolueerd, en we 100 jaar verder zijn, zullen er heel wat meer overledenen online te vinden zijn waarschijnlijk…
Ik denk niet dat het voor Google doenlijk is zich daarmee bezig te houden. Daar moeten ze dan namelijk wel op gewezen worden…en ook dan is het maar weer de vraag wat wel en wat niet…
Een maf onderwerp is het…
@ Edwin : Vooral raar, omdat het op zo'n manier werd voorgesteld dat je de indruk kreeg dat ie nog actief deelnam aan de site.
Het doet je wel nadenken over heel wat dingen waar men niet echt aan gedacht lijkt te hebben.
Facebook gebruik bijvoorbeeld vlot de informatie en foto's van haar gebruikers om te adverteren. Waardoor hij bijvoorbeeld aangeprezen kan worden voor dating sites enz. … wat nogal surrealistisch overkomt.
Dat laatste zou wel heel wrang zijn inderdaad. Niets pijnlijker dan van die ongelukkige advertenties bij overleden personen of berichten daarover…