Gelezen: De godsformule
05 augustus 2009
Mijn bevattingsvermogen is te beperkt om het heelal te begrijpen. Artikelen over dit onderwerp doen mij doorgaans duizelen. “Een groot deel van het heelal is zoek.” “Het verleden is een ander heelal.” Zelfs als de materie in begrijpelijke taal wordt geschreven ben ik al snel het spoor bijster.
Het boek Een kleine geschiedenis van bijna alles bracht enig licht in mijn duisternis maar lang niet voldoende om mij te transformeren tot iemand die het universum grokt. Te groot en te diep mensen, het is niet anders.
Desondanks blijft het onderwerp me fascineren. Dat heeft alles te maken met het feit dat het bestaan ervan aan de basis ligt van de grote levensvragen. Waarom is er leven? Waarom zoeken mensen naar zingeving en verklaringen? Waarom geloven miljoenen mensen dat het een God is, die alles heeft geschapen? Wat heeft de wetenschap daar tegenin te brengen?
Het leven is te kort om je continu met dit soort vragen bezig te houden. Alles is een. Alles heeft een begin en einde. Als het leven je lichaam verlaat zullen de atomen weer oplossen in het stof van de kosmos. Het zijn dat soort universele stellingen waar ik het van mezelf mee moet doen. Dat wat ik niet begrijp relativeer ik weg. Dat wat ik niet geloof rationaliseer ik weg.
Dat ik tegelijkertijd hoop ooit nog eens iets te lezen dat mij meer inzicht zal verschaffen zegt vooral iets over mijn nieuwsgierigheid. Zal ik ooit meer gaan begrijpen, andere dingen gaan geloven?
De roman De godsformule heeft mij in ieder geval geen nieuwe inzichten verschaft. Het soms spannende boek staat boordevol begrijpelijke dialogen over onbegrijpelijke onderwerpen maar het probleem voor lezers zoals ik is dat de teksten doorlopend de vraag oproepen of het nu feit of fictie is, wat je leest. Dat maakt dat je wel gaat zitten mijmeren over de mogelijkheden maar er niet in durft te geloven. Schrijver José Rodrigues Dos Santos zegt daar weliswaar nog iets over, in zijn nawoord, maar die boodschap kwam voor mij te laat.
Toch kan ik het boek aanbevelen. Mensen die houden van werken als de Da Vinci Code zullen dit boek ook waarderen. Mensen die net zo weinig van het universum snappen als ik eveneens. Hoe wetenschappers het boek zullen lezen durf ik echter niet te zeggen. Daar ben ik alleen maar benieuwd naar.
Meer lezen over De godsformule:
Dat er een god bestaat (Nicole attendeerde mij als eerste op het boek)
Bespreking op De Wraak van de dodo
“De godsformule”: vermoeiend, niet zo boeiend
@
Foto: Marco Derksen
Aanrader is ook om dit boek te lezen:
Titel: God
Auteur: WahlstrÒm, Erik
Een biografie van God. Erg vermakelijk om te lezen! Met name omdat het verhaal nu eens vanuit zijn perspectief verteld wordt ook al is het fictie. Kon me er wel in vinden haha.
De lezer volgt God door de eeuwen heen in zijn stormachtige liefdesrelatie met zijn eigen schepping – de mens. Een moeizame, teleurstellende relatie vol geweld, die tot mislukken is gedoemd. Van de jonge, wrede en wispelturige God van het Oude Testament, die een hekel heeft aan vrouwen, via de volwassen vader van Jezus, tot de vermoeide God van middelbare leeftijd die na zijn midlife crisis genoeg heeft van de wereld en zich zwijgend terugtrekt.
“GOD” is een meesterlijk gecomponeerde roman die de lezer op het ene moment shockeert en hem op de volgende pagina’s ontroert en doet schaterlachen. Maar welke emoties het boek ook oproept, het is een verhaal dat niemand onberoerd laat'
Ik vond het boek aardig, maar niet alles overweldigend.
(Mijn opgehemel over Stieg Larsson met de Millennium Trilogie laat ik vandaag maar voor wat het is ;))
Net zoals de eerste Matrixfilm geeft het in ieder geval een spannend ander perspectief. 🙂
De vragen die je jezelf stelt zijn belangrijk en universeel. Ik vraag me echter ook wel af of het altijd wel zinvol is om bij alles zingevingsvragen te stellen. In een essay (staat in een gelijknamig boekje) getiteld 'Wees blij dat het leven geen zin heeft' ging de filosoof Jaap van Heerden ook al die weg.
Interessant zijn ook je vragen: "Waarom geloven miljoenen mensen dat het een God is, die alles heeft geschapen? Wat heeft de wetenschap daar tegenin te brengen?" Ik denk niet dat de wetenschap veel in te brengen heeft tegen het geloof. Beta-wetenschappen zal het een zorg zijn, je komt geen god tegen in hun modellen, berekeningen, theorieën. Voor het overigen denk ik dat het geloof bestudeert kan worden als een menselijk verschijnsel, maar dat zegt dus ook niets over een al dan niet bestaan van een god (of goden) die alles geschapen zou(den) hebben.
Het boek van Bryson heb ik ook met veel plezier gelezen, het laat zien wat de enorme nieuwsgierigheid van de mens kan opleveren. Kennis en inzichten in het universum, het leven en alles (en dat alles ook nog eindeloos veel interessanter dan welk geloof ook aan verhalen heeft, naar mijn mening).
Om je zoektocht mogelijk te verpesten voor je. Het antwoord op de vraag omtrent het leven, het universum en alles is natuurlijk '42' ( //bit.ly/2WVPHY) 😉 .
@Alinda: bedankt voor de tip. Ik ben niet direct van plan om stapels romans te gaan lezen maar wie weet komt het er een keer van. Klinkt interessant hoe dan ook!
@Essen: over die boeken van Larsson hoor ik veel goeds inderdaad, niet alleen van jou. Maakt een mens toch wel nieuwsgierig…
@Erik: dat doet me denken aan die serie van de VPRO, van jaren geleden: "Een schitterend ongeluk". Ook dat vond ik veel te complex om te begrijpen maar ik herinner me nog goed dat de aanwezige wetenschappers helemaal geen discussie meer voerden over God of het Goddelijke. Daar waren ze het blijkbaar allemaal over eens.
Ik zag overigens dat ik nog niet eens een abonnement had op je blog. Dat heb ik nu meteen goedgemaakt. Interessante bijdragen!
Natuurlijk ook interessant: God als misvatting va Richard Dawkins.
Die staat ook nog op de lijst inderdaad. Maar na Hitchens was ik weer even toe aan een ander onderwerpje 🙂
Kan ik me voorstellen!