Op de schouders van reuzen…
08 mei 2009
What design needs is ten years of total turmoil… fuck it all anarchy…
after that maybe it will mean something again…
stand for something again…
Ziehier de ferme taal van Kalle Lasn, die auteur en activist die je zou kunnen kennen van zijn boek Cultuurkrakers of het beruchte Adbusters.org. Het citaat is afkomstig uit zijn andere boek, Design Anarchy, waarvan je hier een fraai multimediaal voorproefje kunt krijgen.
Gisteren werd het boek van Lessig bezorgd. Na het lezen van de eerste twee hoofdstukken is mijn interesse voor de tegencultuur weer helemaal op het oude niveau. Lessig wil ons laten zien dat het jachtterrein van de copyrightadvocaten inmiddels veel te groot is geworden. Ze zouden de rechten van belanghebbenden moeten beschermen maar in plaats daarvan jagen ze op artiesten als Girl Talk, die weliswaar voortborduren op het werk van anderen, maar daarmee geen vlieg kwaad doen, en al helemaal geen negatieve invloed hebben op de verkoopcijfers van cd’s, integendeel zelfs.
Lessig haalt veelvuldig Candice Breitz aan. Zij stelt dat de jacht op de remixcultuur een symptoom is van de jacht op het grote geld. Iedere artiest wordt, al dan niet onbewust, beïnvloed door andere artiesten, en bouwt verder op de basis die anderen gelegd hebben. Zo was het ook al in traditionele Afrikaanse culturen:
In African and other oral cultures, this is how culture has traditionally functioned. In the absence of written culture, stories and histories were shared communally between performers and their audiences, giving rise to version after version, each new version surpassing the last as it incorporated the contributions and feedback of the audience, each new version layered with new details and twists as it was inflected through the collective.
This was never thought of as copying or stealing or intellectual property theft but accepted as the natural way in which culture evolves and develops and moves forward. As each new layer of interpretation was painted onto the story or the song, it was enriched rather than depleted by those layers.
Zo is het. Artiesten zouden juist blij moeten zijn met platen als Night Ripper en de remixers niet moeten veroordelen tot het geduld dat 2manydj’s moest hebben.
RIP!
@