Nanotechnologie maakt data onwaarschijnlijk duurzaam
31 mei 2009
Digitale duurzaamheid is een belangrijk en interessant onderwerp. Desondanks heb ik er in het afgelopen half jaar nauwelijks aandacht aan besteed. Soms komt dat er gewoon niet van. Begin deze week kwam ik echter een nieuwsbericht tegen op Physorg dat ik vastlegde in een tweet, met de bedoeling er later nog kort over te bloggen.
Wetenschappers melden dat we, dankzij nanotechnologie, over niet al te lange tijd kunnen beschikken over opslagapparatuur die duizenden keren meer digitale data kan opslaan dan nu het geval is. Die data zouden zo’n miljard jaar bewaard kunnen worden.
Hallo? Een miljard jaar?
Op tien juni zullen de onderzoeksresultaten worden gepubliceerd in Nano Letters, in het artikel Nanoscale Reversible Mass Transport for Archival Memory. Als Nanonono begrijp ik er verder geen moer van maar door te reppen over een miljard jaar hebben deze goede mensen mijn aandacht weten te vangen. Dit is digitale duurzaamheid van een ander kaliber, van een onwaarschijnlijk niveau.
Als deze technologie inderdaad doorbreekt, en ook nog eens betaalbaar wordt, zal de wereld van archivering en opslag nooit meer hetzelfde zijn.
@
Iets zegt mij dat we dan vooral last gaan hebben van selectieloosheid. Maar wel knap wat er deze keer weer uit de technologie kast is gekropen.
Maar die selectie kan je er toch ook op los laten als het al veilig is gesteld? Aan de andere kant is het wel zo dat de hoogste kosten ‘m doorgaans zitten in het digitaliseren zelf. Voor born digitals speelt dat minder, maar uit de andere materialen zal toch nog vooraf een selectie gemaakt moeten worden waarschijnlijk…
Ik herinner mij nog de verhalen uit de begintijd van de cd.
Onbeschadigbaar zouden ze zijn en ze zouden eeuwig meegaan daardoor.
Achteraf bleek dat toch allemaal niet zo rooskleurig.
Afwachten maar even dus!
Daar heb je een goed punt Rob. Maar wel afwachten met veel belangstelling dan :-p