Voeken: de toekomst van het digitale boek?
07 april 2009Zo lang de mens bestaat vertelt hij verhalen. In alle mogelijke vormen, via alle denkbare media. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat verhalen ooit van het levenstoneel zullen verdwijnen, het is hooguit de manier waarop ze verteld worden, die verandert.
In februari vroeg ik me af of videoboeken toekomst hebben. Ik noemde ze toen nog v-boeken. Uit het boeiende NYT-artikel Is this the future of the digital book? maak ik echter op dat v-boeken inmiddels voeken (Engels: vooks) worden genoemd. Het artikel gaat in op een initiatief van ene Bradley Inman, die op het nog besloten Vook.tv een platform wil starten waar verhalen worden verteld in een combinatie van tekst, video en sociale netwerken. De overgang tussen de verschillende verhaalvormen moet zo subtiel worden dat de lezer/kijker ‘m nauwelijks op zal merken.
Dat vind ik interessant! Ik heb me meteen aangemeld voor de bèta en volg Vook.tv ook via Twitter.
Ik ben dol op dit soort initiatieven omdat ze de potentie hebben om de leesbeleving op e-readers (en iPhones natuurlijk) te verrijken en meer diepgang te geven. Daardoor zou de toekomst van het boek ook een geheel andere wending kunnen krijgen.
In het artikel wordt ook verwezen naar een ander project, van Fourth Story Media: the Amanda Project. Bovenstaande video is afkomstig van de bijbehorende website. Het concept van dit project doet me dan weer een beetje denken aan het al wat oudere, maar razend interessante We Tell Stories, van Penguin. Moqub schreef daar een jaar geleden over.
Veel mensen maken zich druk over de toekomst van het boek. Dat is natuurlijk hun goed recht. Maar volgens mij gaat het om de toekomst van het vertellen van verhalen.
Met die toekomst zit het wel snor, wat ik je brom.
@
dit is echt interessant
het klinkt me eerder als marketing in de oren – vooral dit citaatje vind ik nogal bevreemdend: “Publishers are going to be confronted with the idea that either the words on the page have to be completely compelling on their own, or they have to figure out a way to create new sorts of subliminal draws in the new medium,” – als het eerste niet van kracht is, is het tweede gewoonweg overbodig – tenzij je motieven economisch zijn, ipv esthetisch
waarmee ik niet wil zeggen dat het gebruik van versch. media dooreen niet boeiend en fascinerend kan zijn, maar dat wordt al jaren gedaan – de ene keer noemen we dat een luisterspel of een film, de andere keer een performance, deze keer een vook – niets nieuws onder de zon
Dat ben ik wel met je eens. Het is het medium dat verandert, niet het verhaal op zich.
Maar toch voelt dit anders omdat men van plan is verschillende media te gaan mengen. Stel je voor dat je een boek digitaal zit te lezen en je moet hoofdstuk 3 opeens tot je nemen als videogame, of via contacten in een netwerk. Ik kan me niet voorstellen dat ze zulke dingen vloeiend in elkaar kunnen laten overlopen, maar vind het wel interessant dat ze daar over nadenken.
Maar aan het verhaal an sich verandert het niets inderdaad.
In dat geval moeten ze het maar geen 'vook' noemen, maar een bookeogame 😉
maar opnieuw: ook dat bestaat reeds – ik heb thuis nog verschillende oude playstation-spelletje liggen dat meer tekst is dan spel, om de rest van het verhaal te lezen (met op de achtergrond een toepasselijk muziekje), moet je telkens weer een opdracht uitvoeren, iets zoeken, iemand neerknallen – & die dingen lopen, nu je het zegt, eigenlijk best naadloos in elkaar over
die zin loopt wat mank, maar je begrijpt het wel …
Artikel toevallig net geprint, bedankt voor de toelichting.
Videos zijn geen boeken! Een leuk initiatief maar de toekomst van eht boek ligt niet in zulke multimedia gedrochten.
@Occy: oh ja, al die teksten. Mijn gedachten gaan meteen uit naar de heerlijke verhaallijn van Zero Wing 🙂
En in het epische Zelda kunnen ze er ook wat van…
@Daan: welcome!
@Martin: misschien heb je gelijk, de tijd zal het ons leren…