Over de kosten van games en boeken
08 maart 2009
Het is zo’n onderzoek dat je makkelijk aan flarden kunt schieten, maar boeiend vind ik ‘m wel, als klierende bibliothecaris. “Gamen goedkoper dan boek lezen”, kopt de Volkskrant. In het bewuste artikel schrijft de auteur echter ook:
Het magazine gaat bij zijn berekeningen wel uit van een aantal aanvechtbare veronderstellingen. Zo ligt de prijs van populaire nieuwe games veelal hoger dan de 50 euro die het blad toepast – tien tot bijna 25 euro hoger. Buiten beschouwing blijft ook de aanschaf van een spelcomputer (vanaf 249 euro) of computer (minimaal 400 euro) en de elektriciteit die deze apparaten in 23,8 uur verbruiken. (Een boek kun je bij daglicht lezen.)
De uurprijs van een boek wordt bepaald door uit te gaan van een boek met 100 duizend woorden, een leessnelheid van 250 woorden per minuut en een gemiddelde prijs van 15 euro per titel. Wie langzamer leest, is per uur goedkoper uit dan gamen.
Ja jeetje, zo lust ik er nog wel een paar. Een gemiddelde van 23,8 uur per game is wel erg laag. Eerder vandaag schreef ik over Mario. Alleen al de games rondom die snorremans kostten mij vele, vele uren meer dan de genoemde 23,8 uur. En wat te denken van multiplayers waar je vele jaren plezier van kunt hebben? Ik durf niet eens te schatten hoeveel uren ik stopte in spelletjes als Mario Kart, Zelda, Command & Conquer, enz. Het moeten er duizenden zijn.
Er zijn boeken die ik meerdere keren heb gelezen, maar die herhalingsfactor valt toch echt in het niet bij de herspeelbaarheid van vele games. Moderne games vertellen immers steeds een ander verhaal. Een game als World of Warcraft heeft niet eens een einde. Dat zou je een oneindig boek kunnen noemen.
Natuurlijk kun je dit ook zeggen van boeken als de Bijbel of de Koran. Die worden ook een leven lang herlezen en herbeleefd. Maar toch: hoeveel boeken zijn er die je daar mee kunt vergelijken?
De kosten van electriciteit worden ook nog genoemd. Die kun je ook makkelijk onderdrukken. Ga met je oplader even in de bieb zitten bijvoorbeeld. Stroom is daar gratis. En hoeveel boeken worden er niet gelezen bij een bedlampje? Wat denk je dat dat allemaal kost?
Wat natuurlijk wel een item is: boeken kun je gratis lenen in de bibliotheek. Games niet (meer.) En er zijn heel wat meer boeken dan games, op deze aardkloot.
Hoe het ook zij: het mag dan een onderzoek zijn dat je makkelijk aan flarden kunt schieten; dat geldt ook voor de tegenargumenten.
Ik ben benieuwd of er ook nog tegengeluiden komen op het bericht dat een game het beste medium is om een verhaal te vertellen. Die zullen niet uit de mond van de informatiegodin komen, waarschijnlijk.
@
Attendering: Festina Lente
Game on, informatiegod! Thanx voor de bronvermelding. Ik vond het een bizar bericht, maar dat had je al begrepen.
Tja mooi onderzoek om reclame voor games te maken. Misschien ook wel voor de bibliotheek om weer reclame voor zichzelf te maken. Want wie intensief gebruik maakt van de bieb betaald per uur natuurlijk veeeeel minder dan voor een game.
Maar ja dan nog blijven deze cijfers voor de bibliotheek net zo nietszeggend als voor games. Want tja laten we nu eerlijk zijn, wie kiest er nu een hobby alleen omdat deze goedkoop is?
Je kiest een hobby omdat deze leuk is en als deze leuk is, dan mag deze best wat kosten. Of dit nu gamen op de PS3, lezen in de bieb of pimpampetten in de huiskamer is maakt niet uit, als het voor jou maar leuk is!
Ik houd het zelf maar op een combinatie van al dat fraais. Al is pimpampetten er een beetje bij ingeschoten, de afgelopen 27 jaar…
Ik maak u attent op een oinderzoek dat ik jaren geleden deed onder de titel Een 10 voor vlijt, in opdracht van de Gelderse Huisvlijtvereniging. Na langdurig vergelijkend onderzoek bleek de heer R. te W. het goedkoopst uit te zijn met zijn hobby: het nabouwen der St. Pieter van afgebrande lucifers. Bijna was het een ex aequo geworden met zijn broer, maar die bleek zijn lucifers voor een deel zelf gekocht te hebben.
Dag Léon,
Dat klinkt prachtig! Hoe lang heeft die heer daar aan gewerkt?
Maar liefst 35 jaar. Hij is na zijn pensionering begonnen aan schaal 1:2, maar heeft door vroeg inzettende Parkinson z’n ambitie moeten terugbrengen naar schaal 1:100. Om dezelfde reden is hij ook gedwongen geweest een aantal keer opnieuw te beginnen.
Dat is een hobby waar je alleen maar respect voor kunt hebben. Zo lang!
En voor Léons verhaal ook! Zo echt!