Deel van het geheel

De vragen die Nicole stelt voor de vierde (of vijfde) biblioblogkermis zijn misschien wel de meest gestelde vragen die 23 dingen, bibliotheekvernieuwing en het sociale web oproepen. Heeft het allemaal wel zin, wat we doen?

Nu zou ik tientallen posts uit de archieven kunnen opduikelen. Van die posts waarin ik vertel wat het sociale web je kan opleveren. Hoe dat web je wereld verkleint en vergroot. Hoe je daadwerkelijk respons kunt krijgen van mensen, ook van mensen buiten de bibliotheekwereld.
Ik laat het toch maar achterwege. Ik val al te vaak in herhaling. Ik houd het bij die ene post en, vooruit, bij die andere. Ik voeg daar nog aan toe dat het m.i. met al die technologie en platformen niet zoveel te maken heeft. Het sociale web is vooral jezelf durven zijn, op een manier die jou goed past.

Tot slot sluit ik me -een beetje gemakkelijk wel- aan bij de mooie post van Jan Klerk. Hij zegt onder meer:

Waarom zouden we paal en perk moeten stellen aan Web2.0? Ik ervaar Web2.0 zelf als een enorme verrijking. Het is wel van het grootste belang dat je leert om het kaf van het koren te scheiden, je kunt in het fysieke leven immers ook niet met 1000 vrienden tegelijk converseren. Leren filteren is dus het devies. De ’23Dingendoeners’ hebben geleerd dat er voldoende tools voorhanden zijn om het relevante van het irrelevante te scheiden. Om die kennis ook daadwerkelijk toe te kunnen passen is een mentaliteitsverandering nodig. Een mentaliteitsverandering die van bibliothecarissen open, sociale, proactieve deelnemers aan de conversatie in sociale netwerken maakt. Een mentaliteitsverandering waardoor bibliothecarissen klanten als hun vrienden durven zien.

Ja!

@

Afbeelding