clear

zoeken

search

Kermis #3: over nut en noodzaak van klassieke media

26 januari 2009


Aan Astrid de eer een nieuwe blogkermis te mogen starten. Zij stelt vragen over het nut en de noodzaak van klassieke media. Het zijn vragen die je als informatiewerker vroeg of laat moet stellen. Onderwerpen waar je simpelweg niet aan voorbij kunt gaan, als je nadenkt over de toekomst van je vak.

Ik neem het risico een beetje pedant over te komen door te stellen dat ik al vaak heb nagedacht -en geschreven- over de genoemde onderwerpen. Dat onderstreept misschien wel hoe belangrijk ik de gestelde vragen vind. Ik geloof oprecht in de meerwaarde van oude media en instituten als de bibliotheek maar ik zie ook hoe snel het informatielandschap verandert en wat dit doet met nieuwe generaties informatiezoekers. Ik geloof in het goeie ouwe boek maar ook in de rijkdom van netwerken.

Wij van de bibliotheek distribueren informatie en verrijken die soms. We hebben echter geen monopolie op de waarheid. We zijn misschien informatievaardiger dan ‘amateurs‘ maar je kunt je afvragen hoe belangrijk dat nog is, in een post-feiten maatschappij. Ik geloof wÊl dat we onze informatievaardigheden kunnen aanwenden om nieuwe generaties mediawijzer te maken, zelfs de mediawijsneuzen. Maar niet voordat we hun aandacht hebben weten te vangen.
Als iedereen vervalt in Powerbrowsen, ook de wetenschappers, moet je zoeken naar manieren om op te vallen, om boven het informatiemaaiveld uit te steken. Natuurlijk zou het mooi zijn als we dat zouden kunnen doen met al het fraais dat onze samenwerkingspartners en informatieleveranciers ons te bieden hebben. Echter: een groot deel van die grappenmakers begrijpt nog steeds niet hoe de informatiewereld van nu in elkaar steekt. Ze houden de deuren op slot maar beseffen niet dat er steeds minder mensen zijn die om de sleutel vragen.

Moeten wij ons laten meesleuren in die val? Moeten we het toestaan dat mensen vergeten wat bibliotheken bevatten?

Dan sterven we. En eenmaal dood en begraven zullen wij die mensen nog steeds missen. Wij hen meer dan zij ons.

Daarom zeg ik over ‘klassieke media’: nuttig? Jazeker. Noodzakelijk? Dat zouden we wel willen.

En kook ik zelf nog wel eens een verantwoorde maaltijd? Met alle liefde, maar voor nu kies ik er toch liever voor een maaltijd op te dienen die lekker ruikt en er goed uitziet.

Misschien schuift er dan nog eens iemand aan, je weet het maar nooit.

@

6 Reacties

  1. Astrid schreef:

    Bedankt voor je snelle, recht-door-zee bijdrage. En wat heb je zelf inderdaad al veel over deze zaken gepost. Een mooi moment om het allemaal wat te bundelen, dus!
    Ja, er zullen waarschijnlijk steeds minder mensen om de sleutel vragen. Maar er zijn ook steeds minder mensen die weten dat er een sleutel te halen valt, helaas?

  2. Hoi Astrid,

    Graag gedaan! Ik vond het aanvankelijk een beetje flauw om zoveel te verwijzen naar ouder materiaal maar besloot het toch te doen omdat het ook zonde is om alles weer opnieuw te formuleren, terwijl het in veel opzichten nog net zo relevant was als toen. En inderdaad: zo koppel ik een klein deel van het archief ook weer eens. Kan nooit kwaad…

    Die locatie van de sleutel lijkt zo te zijn weggelopen uit een editie van Zelda :-0

  3. Astrid schreef:

    Chips, ik snap je grap niet 🙁
    Te moeilijk voor blondies!

  4. In het spel Zelda moet je een prinses redden. Tijdens de Queeste moet je constant op zoek naar wapens, items en….sleutels. Met de kleine sleutels krijg je dan weer een grote, waarmee je per wereld bij een eindbaas belandt, die je dan moet verslaan. Als je alle eindbazen hebt gehad ben je bij de prinses (en ongeveer 2 maanden verder 🙂 )

    Heeft niks met de kleur van je haar te maken hoor…je moet gewoon iets meer gaan gamen 🙂

  5. Astrid schreef:

    Eh ja, dat blijkt 😉
    Dus als ik het goed begrijp begint de ellende pas goed zodra je die grootste sleutel hebt. De eindbaas… Lijkt me wel wat voor op de mok van een directeur!
    Dank voor de intro in de wereld van Zelda!

  6. Ha!

    Als je het doorzettingsvermogen hebt om de prinses te redden zegt dat misschien ook iets over je karakter etc. Als je ooit nog eens een episch spel wilt spelen kan ik je Zelda zonder meer aanbevelen.

    Je kunt dat complexe overigens ook zomaar loslaten op Ikea 🙂

Reageer