Lach! Geluk is besmettelijk
07 december 2008
Mind Hacks verwijst naar een interessant onderzoek dat donderdag werd gepubliceerd in BMJ. Het betreft een onderzoek met een doorlooptijd van 20 jaar, naar de mate waarin het geluk of verdriet van mensen van invloed is op anderen in hun sociale netwerk. Ik citeer de belangrijkste bevinding van het onderzoek:
Clusters of happy and unhappy people are visible in the network, and the relationship between people’s happiness extends up to three degrees of separation (for example, to the friends of one’s friends’ friends). People who are surrounded by many happy people and those who are central in the network are more likely to become happy in the future. Longitudinal statistical models suggest that clusters of happiness result from the spread of happiness and not just a tendency for people to associate with similar individuals.
Kort gezegd komt het erop neer dat als je vrienden blij zijn jij dat ook sneller wordt. Hetzelfde geldt voor verdriet. Ik vind het wel een goede reden om meer te lachen. Je doet daar niet alleen jezelf een plezier mee.
Zie ook:
NYT
Washington Post
Enthousiasmeren
@
Foto: Jaap Wolterbeek
Onzin natuurlijk, want zo jaag je mnesen die graag in je gezelschap verkeren omdat jij tenminste níet overal om lacht, weg. (Ik bedoel dit uiteraard niet persoonlijk, maar theoretisch.) Waarom zou iedereen blij moeten zijn? Bewaar me a.u.b.
Ha,
Jij gaat met te veel negatieve mensen om schrijver 🙂
Ik ben het met je eens, er moet meer gelachen worden: //marjoleinfermie.c3log.nl/de-kracht-van-de-lach/
Groet,
Marjolein
Thanks Marjolein!
Niets zo gezellig als samen somberen, echt. (Met een kopje thee of een glaasje whisky of allebei).
Zo’n onderzoek rammelt vast weer aan alle kanten: de oorzaak is waarschijnlijk gewoon ‘soort zoekt soort’: wie graag lacht omringt zich met andere lachers, wie liever tobt verdwijnt naar elders.
Er is ook wetenschappelijk aangetoond dat bidden helpt om zieken te genezen. Geloof je dat ook?
Groet van somberaardezes
Oh, maar dat vind ik ook hoor Schrijver. Het is lekker om samen te lachen maar als duo zwelgen heeft ook zo z’n charmes, zonder meer.
Ik heb niet de indruk dat het onderzoek rammelt. Zie de laatste zin van het citaat. Het is nu juist niet zo dat soort alleen soort zoekt. En met meer dan 4000 onderzochten, met een looptijd van 20 jaar, lijkt het me een vrij gedegen onderzoek.
Maar er bestaan ongetwijfeld ook weer onderzoeken die het tegendeel aantonen….
En bidden helpt vast ook. Velen putten daar kracht uit. Wat dat betreft geloof ik wel in de kracht van de menselijke geest, inclusief alle chemische reacties daar binnenin. Placebo’s doen het vaak ook prima en ik geloof ook echt dat mensen die veel lachen sneller gelezen of langer gezond blijven.
Maar ik baseer dat alleen op losse input, niet op wetenschappelijk onderzoek. Dat dan weer niet 🙂
Ik zal voortaan niet meer op zondag reageren want ik merk dat ik dan altijd chagrijnige stukjes schrijf… En dat ik bovendien te snel conclusies trek. Sorry!
Dat bidden gaat over een onderzoek, waarbij gebeden werd voor mensen die daar niets van wisten. Eerst zou bewezen zijn dat het effect had, later bleek dat toch niet waar te zijn. Zelf bidden is iets anders natuurlijk.
Geeft niks hoor Schrijver. Ik ben dol op chagrijn.
….en vond het ook leuk je in een flits op Rotjeknor CS te zien. Na tien minuten ben ik die rare internationale toch nog ontvlucht omdat ik een intercity naar Vlissingen zag binnenrollen. Toch een uurtje vertraging al met al…
Ja, dat was net ‘Aan Rika’. En weet je, dat onderzoek klopt tóch, want ik zat een kwartier later in de tram nog te grijnzen! Je trof het weer niet met de NS. Je kunt bij een uur vertraging je geld terugkrijgen, bij een half uur de helft. Ik vergeet het meestal, anders was ik nu rijk.
Ha ja,van de grimlachende François 🙂
Die stations zijn toch altijd merkwaardige oorden. Soms is het het er ook ontspannen en leuk om om je heen te kijken, een andere keer weer ronduit film noir.
Maar zo’n korte ontmoeting is altijd leuk!
Eentje dan: ^^
O, spreek mij niet van liefde,
Van vriendschap en van trouw;
Die zijn al sinds lang overleden,
‘k Ben lang er al van in den rouw.
Neen, spreek mij van ‘s menschen ellende,
Van al zijn kommer en nood,
En hoe hij zijn broeders leven
Verbittert, – dan lach ik mij dood!
Alles heeft zijn tijd en plaats, zowel een lach als een traan, maar wat eerst gedaan?
De geest is nog steeds een krachtig medicijn voor allerhande aandoeningen of gemoedstoestanden te verhelpen. Als je jezelf iets kan wijsmaken waardoor je situatie omslaat naar de gewenste stand, waarom dan ook niet.
Maar ik heb mij al menig wenkbrouw zitten fronsen bij het zien/horen van bijvoorbeeld lachclubs en mensen die moeten lachen om niets …
Maar stel dat het echt helpt … is het dan geen tijd dat ze al die soaps waarin er (denkend aan de Vlaams Thuis serie, die op nog geen 10 meter van mijn deur wordt opgenomen) absurd veel en op theatrale wijze wordt geschreeuwd/gehuild/lastig/vals wordt gedaan zouden afvoeren? Er komt bijna niets positiefs in voor en ik heb er al bij mogen ervaren dat het (blijkbaar onbewust) het karakter en de houding van mensen die ik vrij goed ken gaat bepalen. En niet in de goede zin.
Dat is interessant Benoit, aan de invloed van series in dit verband had ik nog helemaal niet gedacht.
Dat zou een hoop verklaren. Al die nauwelijks-lachenden…. al die pulp op tv….
Ik ga daar eens op letten!
kijk ook ff hier naar!
grtz. Jan