Gezien: Okkervil River in Brugge
05 november 2008
Oh, oh, wat was dat een mooi concert gisteren. Okkervil River speelde in het sympathieke en onlangs verbouwde muziekcentrum Cactus, in Brugge, en ik kan niet anders zeggen dan dat ik met volle teugen heb genoten.
In het voorprogramma stond een heerlijk onbevangen trio uit Nieuw-Zeeland: Lawrence Arabia. Hun aanstekelijke meeneuriesound was voor mij voldoende aanleiding om na het concert hun CD aan te schaffen, natuurlijk wel onder het motto ‘voor een joet zit je goed’. De zanger keuvelde aan een stuk door over het verschil tussen Belgen en Nederlanders, het roken van wiet en het niet kunnen beschikken over een gitaar met een fatsoenlijk snoer. Van de van Okkervil geleende gitaar sneuvelde na een nummer een snaar. Geen reden om de gig te onderbreken; de band paste gewoon de setlist aan en speelden geen nummers meer waar de ‘G’ in voorkwam. Leve de improvisatie! Daar gaat de Primus meteen beter van smaken!
Okkervil River bleek tot mijn verrassing een heus collectief te zijn. Vijf mannen en een vrouw. Tijdens de eerste drie nummers leek alleen de drummer de kunst van het niet-ingetogen zijn te beheersen maar daar kwam verandering in toen de band nummers van de laatste cd, The Stand Ins, ging spelen. Zelfs de stoïcijnse toetsenist veerde af en toe even op.
Naarmate het optreden vorderde werden er steeds meer instrumenten tevoorschijn getoverd en wisselden de bandleden continu van instrument. De dame ontpopte zich als multitalent: zij bespeelde werkelijk alles wat ze in haar handen kreeg. Behalve dan de tamboerijn, maar die kreeg ze dan ook niet in handen…
Hoe goed ik de latere cd’s ook vind: mijn favoriete is toch wel de cd Black Sheep Boy. Helaas speelde de band van die cd niet al te veel nummers. We kregen weliswaar een prachtige versie van ‘For Real‘ voorgeschoteld maar de absolute favoriet ‘A Stone‘ bleef ongespeeld. Dat minpuntje maakte zanger Will Sheff echter goed door het mij onbekende nummer ‘Maine Island Lovers‘ door mijn merg en mijn been te sturen. Ik waande mij voor heel even een sidderaal.
De band nam afscheid met drie wat meer up-tempo nummers en Lennon’s ‘Jealous Guy’. Stijlvol. Charmant. Raak.
Ik dankte Okkervil na afloop door al hun (8!) cd’s te kopen èn een t-shirtje. Een zeldzaamheid. De Cactus is toegevoegd aan mijn lijstje sympathiek poppodia. Zalen waar je nog met glaswerk naar binnen mag bewijzen voor mij dat het nog kan: intieme concerten voor maximaal 300 mensen, in een ongedwongen sfeer, met normale drankprijzen en vriendelijk personeel. Mijn respect heeft de Cactus in ieder geval verdiend. België had dat al veel langer.
@
wow klinkt goed!! leuk dat je het zo naar je zin hebt gehad. Denk de band ook wel met je aanschaf van 8 cd’s! Beetje jaloers.. haha.
groet,
Ali (vanaf de balie)
Okervil wie?
hey edwin, leuk om lezen ! Cactus is ook van mijn fav zaaltjes, dat concert kon ik jammer genoeg niet gaan :/
Ha Big Spender! Ben benieuwd naar je shirtje. Maak ff een plaatje op Twitpic.
grtz. Jan
Hé Sidderaal, altijd heerlijk om jou over een live ervaring te zien schrijven! Het is gewoon zonde om met jou te praten tijdens concerten 😉
Neem ze alle 8 maar ff mee volgende week, wil ik zeker wel eens luisteren.
@ Ali : jij was er ook een beetje hoor 🙂
@ Henk: onbekend maakt soms bemind ^^
@ Bibman: het zou grappig zijn geweest als ik je daar was tegengekomen. Hulde voor jullie clubs hoor!
@ Jan. Twitpic ken ik niet eens zeg. Tijd om weer eens een verkenningsronde te doen.
@ Jeroen: al staat er maar een bandje als Okkervil op London Calling: dan kan het voor mij niet meer stuk 🙂
Ze staan bij de buren in de Melkweg op vrijdag, misschien toch ff checken… Al die Britpop 🙂
Moet je doen!
België rules tijdens concerten 🙂 Gaaf, een bandje uit Nieuw-Zeeland. Ga je nu ook The Datsuns (van een geheel andere orde maar dat mag de pret niet drukken) eens checken.
Ondanks dat jij en Jan altijd lovend zijn over de hoofdact moet ik bekennen dat ik er niets van ken. Denk je dat ik het kan hebben, is het Blogparty proof?
Ik moest nog even aan je denken bij dat nieuw-zeeuwse zeg maar :-p
Als je de site bezoekt hoor je paar nummers, dan weet je alles.
Het is moeilijk om te zeggen. Als je Eels, sparklehorse, enz ook kunt waarderen, dan O R ook. Maar een zekerheid is het niet. Het is erg rustig ook soms. Soms ook lekker krom en lo-fi.
Luustert en je weet het…
Ik lees Eels en denk laat maar… Kortzichtig, ik weet het.
Of kwestie van smaak. Ik vind Eels geweldig maar kan me ook wel voorstellen dat jij het minder vindt hoor. No problem.
Okkervil River vrijdag 14 november in de Melkweg. Heb kaartjes en ben zeker na dit verslag zeer benieuwd.
Zoals gezegd, heb ik Okkervil “ontdekt” door jou blog! Daarvoor dank.
Hoi RSFeed,
Ik ben benieuwd wat je ervan zult vinden. Ik ben zelf dan in Paradiso, bij London Calling. Zwaai maar even 🙂
Geniet ervan!