Leestip: Virtual Worlds, Real Libraries

22 oktober 2008

Afgelopen maandag was professor Bert Kersten op bezoek in de Zeeuwse Bibliotheek. Hij deelde met ons zijn visie op innovatie en stelde onder meer: “Dode vissen spoelen met de stroom mee, levende vissen zwemmen tegen de stroom in.” Vanzelfsprekend een credo dat ik er graag in houd.

Kersten stelde ook dat je met innovatie altijd het risicio loopt dat je te vroeg bent of te laat, dat timing essentieel is, als je wilt vernieuwen. Dat klinkt voor de hand liggend maar ik krijg wel eens het gevoel dat veel mensen van nature toch het liefst kiezen voor een afwachtende houding en het experiment graag mijden. Die benadering is begrijpelijk maar mijn voorkeur en respect gaat toch meestal uit naar al die mensen die anders denken, die tegen de stroom in durven gaan, die blijven uitproberen.

Het zijn van die dingen waar je aan denkt als je denkt aan virtuele werelden. In 2007 viel iedereen over elkaar heen om het er maar over te kunnen hebben, om er maar bij te kunnen zijn: dat maakte dat veel andere mensen die werelden al snel als een hype gingen beschouwen. Op termijn leiden hypes vaak tot weerzin en het mag dan ook geen verwondering wekken dat velen zich opgelucht in de handen wreven toen ‘men’ constateerde dat werelden als Second Life weer even snel leeg– als volliepen. Opgelucht, omdat ze toch geen belangrijke boot hadden gemist. Triomfantelijk, omdat de hype bewezen zou zijn. Ik vind het korte termijn-denken van lieden die zich bijna gedragen als neo-Luddieten.

Waarom vind ik dat? Omdat ik oprecht geloof dat de virtuele werelden van nu een voorportaal van toekomstige omgevingen zijn, waarin wij ons met z’n allen zullen voortbewegen. De werelden van nu zijn de proeftuinen voor de universa van morgen.

Daarom geloof ik in het experiment en in het goede werk van de pioniers. Guus van den Brekel is zo’n pionier, betrokken bij experimenten in virtuele werelden die niet alleen boeiend en leuk zijn, maar ook nog eens relevant voor het vakgebied en van belang voor de doorontwikkeling van die werelden.

Alleen daarom al richt ik vanaf hier de schijnwerpers op het boek waar Namro Orman ook aan bij heeft gedragen: Virtual Worlds, Real Libraries. Ik citeer uit het voorwoord van het boek, van Stephen Abram :

Those who read it and then dive in to experience these worlds … will be better prepared to evaluate the opportunities that will emerge in the coming years. We might not even be at the beginning of the beginning.” Abram added, “It cannot be ignored or left unsaid that these early pioneers have a palpable passion and excitement for the potential of virtual environments. This energy is one of the most compelling aspects of virtual worlds and of this book.

Ik sluit me alvast bij Abram aan. Omdat ik mezelf in dit verband ook tot de afwachters reken vind ik dat het lezen van dit boek wel het minste is wat ik kan doen, al is het maar om de neo-Luddieten goed van repliek te kunnen dienen.

Zie ook de bijbehorende website.

@