YouTube en politieke kampen
05 september 2008
Het is bijna niet meer voor te stellen hoeveel uur beeldmateriaal de archieven van YouTube bevatten. Op bijna ieder trefwoord krijg je relevante treffers. Dat voor elkaar krijgen in drie jaar tijd is een prestatie van formaat.
In het afgelopen half uur kreeg ik via drie verschillende kanalen even zoveel video’s onder ogen.
De eerste bevat een oude speech van Sarah Palin. Naar die video wordt op dit moment veelvuldig verwezen door mensen die ons duidelijk willen maken dat je zo’n vrouw niet aan de macht wil zien in de VS. Ik heb mezelf nog niet echt verdiept in deze mevrouw maar wat ik hier hoor en zie vind ik inderdaad erg eng.
De tweede is een trailer voor een film van Michael Moore, Slacker Uprising. Later deze maand zal Moore de film vrijgeven via het web. De film roept jonge mensen op nu toch eens te gaan stemmen. Moore zit niet in het kamp van Palin.
De derde is van videoblogger Pat Condell. Ik had nog nooit van hem gehoord maar ook hij zit niet in het kamp van Palin. Condell ageert vooral tegen de Europese en Engelse politiek m.b.t. Moslimextremisme. Je kunt in ieder geval niet zeggen dat hij een blad voor de mond neemt.
Moraal van het verhaal? Politieke kampen verzamelen zich steeds vaker rondom internetvideo’s. En daar is geen ontkomen meer aan.
@
Inderdaad een vreselijk mens, die Palin. Kan nauwelijks naar haar luisteren.
Anne Marie
Dat de republikeinse partij erin slaag om nog steeds het status quo te halen na een zo verschrikkelijk slechte 8 jarige periode en een mogelijke opvolger met een niet zo erg verschillend programma vind ik een onwaarschijnlijk prestatie. Het toont ook mooi aan hoe vlot de het overgrote gedeelte van het Amerikaanse electoraat zich kan laten inpakken door discoers die niets met het programma of de doelstellingen van de kandidaten te maken heeft.
De democraten hebben bijzonder goede ideeën, maar ze zijn bijzonder triestig qua het effectief oppositie voeren. Want al de dingen die ze gedurende die 8 jaar hadden moeten zeggen (en zo Kerry aan een overwinning hadden kunnen helpen) hebben ze verzuimd te doen en denken ze tijdens dit soort bijeenkomsten te kunnen goedmaken. Zelfs als een meerderheid hebben in de kamer slagen ze er nog in om minder klaar te krijgen als dat de republikeinen dat kunnen. Het is wel waar dat de president daar een belangrijke factor in speelt, maar het geeft je toch enige speelruimte.
De repubilikeinen zijn goed georganiseerd, maar zijn qua (voorlopig) programma en gedachtengoed erg verwerpelijk. Ze lopen gewoon opnieuw achter de karren van grote blokken kiezers waarvan ze bepaalde waarden afnemen en die aan iedereen proberen op te dringen. Het is goed dat er naar zulke groeperingen wordt geluisterd, maar het is verkeerd als de kandidaat een letterlijke verwezenlijking van die waarden (tegen beter weten in) wordt. De bedoeling van het hele proces is het lijkt mij nog steeds voor de HELE bevolking in te staan en niet juist voor bepaalde groepen of bewegingen.
Het ideale scenario, en daar heeft Obama het volgens mij laten schieten, had het kiezen van een progressieve repubilikeinse running mate. Om zijn boodschap niet enkel kracht bij te zetten, maar om aan te tonen dat het in pijn bestuurde land nood heeft aan een goed bestuur van beide kanten en niet van een verdeeld politiek stelsel. En door elk in zijn hoek te blijven kan zagen op de andere kom je er niet. Waarmee ik zeker geen vrijkaart zou willen geven voor de dingen waarmee de groep mensen rond Bush en Cheney proberen weg te komen. Maar om juist om die republikeinen die niet zo, en ik gebruik deze woorden voorzichtig, gestoord zijn, niet van deze wind weg te houden maar ze er juist bij te houden.
En die Palin is inderdaad een bijzonder geval. Ze doet mij wat aan Cheney denken in de zin dat ze net zo lang met haar woorden blijft draaien tot ze gelijk kan krijgen. Voorbeeldje : Cheney houd van zijn lesbische dochter, maar als vice-president kan hij ze niet rieken, want het is tegen de dingen waarvoor ze staan.
Wat het geheel nog erger maakt is dat de impact van wat er in de interne Amerikaanse gebeurt, een bijzonder grote invloed heeft op de rest van de wereld. Denk maar aan financiële crisissen, ecologische rampen door ontoereikende toezeggingen, onstabielere regio’s door slecht aangepakte invallen, en ga zo nog maar ff door …
Dat is een mooie uitgebreide beschouwing Benoit.
In mijn ogen is het allemaal een grote poppenkast met, zoals je zegt, een enorme impact op de rest van de wereld.
Het is inderdaad bijna onwaarschijnlijk hoe democratie wordt uitgevoerd in ‘the land of the free’.
Het gaat allemaal om het grote geld en verborgen macht :-/