De toekomst van ICT: met je hoofd in de wolken

30 september 2008

2008 gaat misschien wel de geschiedenisboeken in als het jaar waarin Cloud Computing groot werd. De servers van internetbedrijven als Flickr, Google en Amazon fungeren weliswaar al een paar jaar als vervangende harde schijf maar het duurde even voordat de ‘buzz’ goed op gang kwam.

Uit een recent onderzoek van PEW/Internet kwam naar voren dat het gebruik van webdiensten -als vervanger van software op de pc- snel toeneemt. Zoals het dan meestal gaat zijn er altijd mensen die wijzen op de gevaren ervan, waardoor het publiek vervolgens weer bezorgder wordt. Maar dus niet zo bezorgd dat ze terugdeinzen voor het gebruik van de Wolk.

Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik zelf vind van de ontwikkelingen. Ik ben er namelijk ook nogal dubbel in. Een groot deel van de content die ik genereer en consumeer is opgeslagen op webservers van derden, en ook alleen daar. Ik sta regelmatig stil bij de gevolgen die dat kan hebben voor mijn privacy en besef daarbij goed dat ik steeds afhankelijker word. Als de computers van zo’n bedrijf crashen, of als de data die ik heb opgeslagen ongevraagd worden overgedragen aan derden, ben ik het haasje. Niks meer en niks minder. Ik laat me nu vooral leiden door gebruiksgemak. Ik denk dat ik dat vol blijf houden totdat het een keer misgaat.

De vraag hoe de Wolk zich de komende jaren zal ontwikkelen vind ik eigenlijk veel interessanter. Dat is meer dan een spel. Toekomstscenario’s in dat kader hebben vooral betrekking op de ontwikkelingen rondom kunstmatige intelligentie en de vraag in hoeverre die zal worden toegepast op ICT in het algemeen en zoektechnologie in het bijzonder. Mens en machine zullen verbonden worden. Dat staat voor mij nu wel vast.

Gisteren las ik eindelijk het boek The Big Switch, van Nicolas Carr uit, dat eerder al besproken werd door o.a. Daniëlle en the Register. In dat boek vergelijkt Carr de opkomst van ICT en Cloud Computing met de uitvinding en het gebruik van electriciteit en electriciteitsnetwerken. In de slothoofdstukken bespreekt hij de toekomst van Cloud Computing, waarbij hij vooral ingaat op het einddoel van Google: ultieme kunstmatige intelligentie, gekoppeld aan het brein van de mensheid. Letterlijk. Brin en Page zien een toekomst voor zich waarin alle kennis van de wereld direct kan worden ingeplugd in je knar en zij stellen dat het Googleteam dat zich hiermee bezighoudt al verder is dan menigeen denkt.

Het zette me wel aan het denken dat een Googlemedewerker zich tegenover Carr liet ontvallen dat Google “al die boeken helemaal niet scant opdat ze gelezen kunnen worden door mensen” De boeken worden vooral gedigitaliseerd om te kunnen fungeren als leerdomein voor kunstmatige intelligentie. Computers moeten namelijk nog steeds leren informatie te interpreteren zoals mensen dat kunnen.

Carr verwijst onder meer naar dit interview van Playboy met Brin en Page en de vele citaten van beide heren.

Het is geen geintje dames en heren. Wij worden die wolk en het is zoals Carr stelt: de machine staat niet meer alleen in dienst van de mens, de mens staat ook in dienst van de machine.

@

Als je niet goed weet wat cloud computing (waarom worden zulke begrippen nu niet meteen vertaald als ze modieus worden?) is kun je de heldere Nederlandse samenvatting op Infoworld lezen.