Gelezen: Me the Media
22 augustus 2008
Vandaag heb ik het boek Me the Media, uitgegeven door Vint Sogeti, uitgelezen. Ik besloot tot aanschaf ervan na het lezen van een bespreking van Marie-José Klaver en leestips op o.a. Molblog, Moqub en Marketingfacts.
Ik zal beginnen met de mededeling dat ik geen spijt heb van de aanschaf van het boek. Het is mooi vormgegeven en het bevat interessante verhalen en nuttige verwijzingen over en naar alles wat te maken heeft met het nieuwe web, nieuwe media en de toekomst van ICT. Het is een boek dat makkelijk wegleest en in een later stadium goed van pas kan komen als je snel een paar relevante bronnen op dit gebied wilt raadplegen.
Ik kan echter niet beweren dat ik laaiend enthousiast ben over het boek. Tijdens het lezen kreeg ik steeds het gevoel dat de teksten haastig op papier zijn gezet en dat het een samenraapsel is van eerder gepubliceerde teksten. Je komt veel herhalingen tegen en zinnen worden vaak afgesloten met termen als ‘etcetera’ of gekoppeld met woordjes als ‘dus’. Op de een of andere manier maakt dat het boek tot een gedrukte versie van een weblog. Het is een schrijfstijl die ik online kan waarderen maar in boekvorm beduidend minder.
Het boek is ook niet erg consequent als het gaat om het toelichten van bepaalde begrippen. Sommige termen of begrippen worden uitgebreid verklaard, van andere wordt aangenomen dat de lezer er wel bekend mee zal zijn. Het wordt daardoor niet helemaal duidelijk tot welke doelgroep men zich nu eigenlijk richt.
Ondanks de gehanteerde schrijfstijl is het boek het lezen waard, zowel voor insiders als voor mensen die nog niet veel weten van ‘het nieuwe web’. Hypes worden teruggebracht tot realistische proporties, toekomstvoorspellingen worden met een korrel zout genomen. Het is daarmee ook een eerlijk boek, dat een stuk minder schreeuwerig is dan het promotiefilmpje suggereert.
Wat ik prachtig vind is de grote Creative Commons-licentie, voor in het boek. Dat ben ik in boeken nog niet eerder tegengekomen. Via de website kunnen dan ook een aantal hoofdstukken gedownload worden als PDF. Hoofdstuk 3 en 9 bijvoorbeeld.
De bijbehorende website is alleraardigst, al begrijp ik dan weer niet goed waarom die in het Engels is geschreven. De site is ook bedoeld ter ondersteuning van een ander, Engelstalig boek maar wat moeten mensen wiens voertaal Engels is nu met de Nederlandse hoofdstukken uit Me the Media? En Nederlandse lezers met Engelstalige inleidingen?
Genoeg gezeurd. Me the Media is niet perfect maar de moeite van het lezen wel waard. Laat ik het daar maar op houden.
@
Beste Edwin,
Ik weet (om met “Me” te beginnen) dat ik mede namens mijn co-auteurs Menno van Doorn en Sander Duivestein spreek, wanneer ik zeg dat wij jouw oprechte reactie bijzonder waarderen!
“Me the Media; verleden, heden en toekomst van de derde mediarevolutie” onthypt inderdaad en is niet voor iedereen volmaakt. De scope die we op dit thema hebben gepakt (coceptueel, exemplarisch-historisch, business-impact, Web 2-casuïstiek en de vraag of science fiction werkelijkheid wordt, plus een compilatiefilm die e.e.a. toelicht), én dat alles in een toch beperkt aantal rijk geïllustreerde fc-pagina’s (zoals dat feestelijk heet) maakt dat je denk ik wel enige kaas van de zaken moet hebben gegeten om het makkelijk naar binnen te kunnen laten glijden.
Hoewel we ons uiterste best hebben gedaan om “Me the Media” zo toegankelijk mogelijk te laten zijn, zijn we er — uiteraard –niet in geslaagd om een “Baantjer” neer te zetten. Het boek is bedoeld om stukken uit te lezen, in te grasduinen, de plaatjes met bijschriften aan je voorbij te laten trekken — kortom: voor vele momenten lees-, kijk- en contemplatieplezier.
In één keer naar binnen harken zouden Menno, Sander noch ik iemand durven aanraden, hoewel ons ook een aantal malen ter ore is gekomen, dat het zo wel is gegaan. Die mensen hebben vast honger gehad of waren verzot op Me-Media-content. En misschien was het wel én-én, een van de kernboodschappen van het boek 😉
Met groet en nogmaals dank voor je recensie,
Jaap Bloem
Dag Jaap,
Leuk dat je de moeite neemt hier zelf te reageren om de benadering toe te lichten. Dat waardeer ik dan weer zeer 🙂
Het is heel verleidelijk om een boek achter elkaar uit te lezen, lineair. Dat is toch een oude gewoonte waar je maar lastig vanaf komt. Als de materie je aandacht al heeft ben je vooral benieuwd naar nieuwe onderwerpen en invalshoeken, vandaar dat je dan alles in een keer leest inderdaad..
Maar dat grasduin-doel is bereikt vind ik. Je kunt makkelijk bladeren en zoeken in het boek. Een mooi plekje in de boekenkast waard!