Een Masterclass omgaan met weerstand

28 augustus 2008

Het is een mooi theater, daar in de bibliotheek Rotterdam. Niet te groot, maar ruim genoeg om allure uit te stralen. Gisteren zag en hoorde ik daar Stephen Abram en Marshall Breeding spreken, in het kader van de Masterclass Bibliotheek 2.0.

Ik zal de masterclass hier inhoudelijk niet bespreken; daarvoor verwijs ik liever naar Wouter Gerritsma, die op zijn Nederlanstalige blog verwijst naar een webcast van het evenement en op zijn Engelstalige blog verslag doet van de presentaties van beide heren op Ticer.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf niet zo gek veel leerde van de masterclass. Dat is waarschijnlijk de prijs die je betaalt voor het nauwlettend volgen van alle ontwikkelingen op het gebied van bibliotheken, informatie en het nieuwe web. Stephen’s Lighthouse lees ik ook altijd. Dan is het geen wonder dat je van veel zaken al op de hoogte bent. Het is natuurlijk wel prettig om een en ander weer eens samengevat te zien. Of je daar nu speciaal voor naar een lezing of congres moet is dan weer een tweede, maar hier spreek ik alleen voor mezelf natuurlijk.

Wel leerzaam vond ik een anekdote van Stephen, na de Masterclass. Eppo van Nispen nodigde ons uit voor een gezamenlijke maaltijd achteraf, in het gezellige restaurant Hoofdstuk II. Daarbij kregen we natuurlijk ook de kans een praatje te maken met Stephen en Marshall.

Nu wist ik wel dat Stephen Abram een mooie functie bekleedde bij SirsiDynix (zie het tabblad innovation) maar ik had eigenlijk geen flauw idee wat dat bedrijf doet. Ze leveren onder andere bibliotheeksystemen, weet ik nu. In dat licht bezien vond ik het zeer opmerkelijk dat Stephen zich zo sterk maakt voor alle nieuwe kansen en mogelijkheden en dat hij zich daarbij vrij rigoreus uitlaat over mensen die niet willen veranderen. Hij vertelde dat hij al 30 jaar in het bibliotheekvak zit en dat al ambieerde toen hij nog een kleine jongen was.

Toen ik hem vroeg of hij ook veel tegenstanders had, of zelfs vijanden, gaf hij een ontluisterend antwoord. De Facebook-accounts van zijn kinderen waren gehacked en er waren bedreigingen geweest die veel verder gingen dan alleen maar schelden. Ik heb het hier dus over agressieve bibliothecarissen.
‘These are not nice people’, zei Stephen, op een toon die me niet de indruk gaf dat hij er werkelijk door geraakt werd. Hij bevestigde dat door te stellen dat het in zijn positie vrij makkelijk is om erboven te staan en je er niets van aan te trekken. Hij weet wie de daders zijn en laat het daarbij. Hij ziet de incidenten als bijkomstigheden van een noodzakelijk proces, namelijk het proces van veranderen.

Je ontkomt niet aan weerstand, je ontkomt niet aan strijd. Veel mensen willen nu eenmaal niet veranderen.

Stephen vertelde terloops ook over het bibliotheekwezen in Alaska, grotendeels de verantwoording van Inuit. Daar had ik nu ook nog nooit bij stilgestaan. Bibliotheken genoeg in die staat en ondanks het feit dat ze in een compleet andere omgeving staan toch herkenbaar. Check Tuzzy, Seldovia en Talkeetna!

Wat ik jammer vond is dat ik in het half uurtje na de bijeenkomst niet echt de kans had om rustig te praten met mensen. Ik ontmoette Joost en Eric voor het eerst, zag Geert in een flits en sprak daarnaast nog met de vrinden uit de blogosphere, oud-docent Jos, enz. Dan is een half uurtje toch wel wat kort…

Maar het was een leuke avond. Dat vond Jan ook.

@

Afbeelding: Cardcaptor Sakura