Yeats tentoongesteld, of hoe je boeken interactief maakt
24 juli 2008
Grappig. Eergisteren verwees ik terloops naar een artikel over een tentoonstelling in Dublin, over het leven en werk van Yeats. Omdat die post betrekking had op een ander onderwerp en ik bij toeval op het artikel stuitte, besteedde ik er verder geen aandacht aan.
Vandaag kwam het artikel opnieuw in mijn vizier, zij het in een andere gedaante. Deze keer las ik het artikel wel, omdat de bijdrage op MuseumLab mijn aandacht trok.
Er blijkt ook een virtuele variant van de Yeats-expositie te bestaan, die in alle opzichten buitengewoon is. Wat een parel! Als online bezoeker wordt je net zo goed bediend als de fysieke bezoeker in Dublin, misschien zelfs nog wel beter. Je kunt niet alleen de gehele ruimte doorlopen; je krijgt ook letterlijk toegang tot de aanwezige manuscripten, de audio en de video’s. Omdat ik juist werk aan een notitie over het interactiever maken van gebouwen van culturele instellingen in het algemeen, en bibliotheken in het bijzonder, kan ik zulke sublieme voorbeelden goed gebruiken.
Toen ik de expositie virtueel betrad realiseerde ik me opeens dat het geheel me erg bekend voorkwam. Blijkt het een expositie te zijn die ik zelf heb bezocht, in mei 2006. Wat een toeval! En wat duurt het soms lekker lang voordat het kwartje valt!
Ik lees nu pas dat die expositie toen nog maar net geopend was. De digitale variant bestond nog niet eens.
Ik herinner me nog dat het een van de weinige culturele activiteiten was, dat weekend. De rest van de tijd brachten we vooral door in Temple Bar. Heel lang zijn we ook niet binnen geweest: hooguit een uurtje. Twee jaar na dato krijg ik opeens een virtuele herkansing na eerst een tweede kans te hebben gekregen met dat artikel in de Times. Je zou bijna gaan denken dat het lot wil dat ik beter kennismaak met Yeats.
Dankzij MuseumLab weet ik nu in ieder geval wat de Coen Brothers inspireerde, toen ze de prachtfilm ‘No Country for Old Men‘ maakten. ‘Yeats’ zou je denken. Mis. Het was het gelijknamige boek van Cormac McCarthy. Hij op zijn beurt liet zich dan weer wel inspireren door Yeats, en wel door zijn gedicht Sailing to Byzantium.
De cirkel is mooi rond. Bij toeval. Of dankzij het lot. Dat laat ik graag in het midden.
@
Het mooie van de virtuele wereld en net of je inderdaad de kans krijgt om je leven her te beleven en toeval zeggen ze dat het niet bestaat en alles voorbestemd is 😉
En jij maar roepen dat je eens vroeg moet gaan slapen. Ik zie nu weer half 4 staan……………gij info-junk
@ Madbello: misschien hebben ‘ze’ wel gelijk 🙂
@ Boes: denk dat dat juist het probleem was :-/
Het is wel een handige manier om op je gemak naar alle stukken te kunnen kijken zonder afhankelijk te zijn van de drukte, belichting en openingsuren. … nu er nog voor zorgen dat de server niet plat kan en het is perfect.
Misschien krijgen we er op termijn ook de mogelijkheid bij om de objecten van nabijer te bekijken door de opkomende 3D technieken.
Volgens mij heb ik het hier al eens eerder geroepen, er gaat niets boven een echt bezoek aan een museum, hoe mooi de virtuele variant ook is. Ik heb er voor het komende weekend weer twee op het programma staan terwijl ik van eentje toch echt al een filmpje heb gezien. Check //nl.youtube.com/watch?v=7TWIrZYC25g
Vast ook in de fietsvariant 🙂
En omdat het vakantie is, had ik laatst tijd om No Country for Old Men te kijken, aardig maar wel erg bloederig (en wat een griezel, die moordenaar).
Ik snapte de ophef ook niet helemaal maar ik schijn dat vaker te hebben met films van de gebroeders Coen. Ik heb besloten om me daar geen zorgen over te maken 😉
@ Benoit: het gaat alleen nog maar mooier worden, daar ben ik van overtuigd.
@ Daan: tuurlijk is echt anders. Maar om er nu te gaan joggen 🙂
Oh nee, dat is vast geen goed woord ^^
No Country vond ik vooral top vanwege de sfeer. Die is zo bizar. maar hij haalt het niet bij toppers als the big lebowski, fargo en O, Brother. Die vond ik echt ijzersterk.
@Edwin: Inderdaad, helemaal fout 🙂
Over bizar gesproken (en een beetje OT), ik vond het vooral het kapsel van die griezel erg bizar.
Heel mooi Edwin. Met een gigantische tentoonstelling over Ulysses hebben ze in 2004 al een opzetje gemaakt – daar kon je destijds door manuscripten en eerste drukken “bladeren” op prachtige touchscreens – en nu dus ook op de site.