Frequentie 1550: waarom technologie de jeugd niet verpest

14 juli 2008

Ik heb het hier al tot vervelens toe herhaald: niet alleen het informatiegedrag van onze klanten verandert, zij willen in de publieke ruimte ook graag op een andere manier vermaakt of verleid worden.

Dat geldt zeker voor de wat jongere generaties. Zij zijn audiovisueel zo verwend dat ze zich snel vervelen als ze op traditionele wijze in aanraking komen met cultuur of cultureel erfgoed. In een tijdperk waarin de korte aandachtsspanne regeert bekoelt liefde snel. En als die liefde eenmaal bekoeld is, wordt het voor de culturele sector steeds lastiger om de harten weer te veroveren. Immers: “wij zullen hen meer missen dan zij ons”.

Het is om die reden dat ik altijd blijf pleiten voor gaming in de bibliotheek. Dat heeft niets te maken met mijn persoonlijke waardering voor videogames maar alles met de constatering dat er behoefte is aan meer interactiviteit. Het is een mooi begin dat websites steeds vaker elementen uit games bevatten maar er is meer nodig. Ik geloof nog steeds dat je met ‘Mixed Reality’ en ‘Context-aware Games’ veel kunt bereiken. Games die boeken weer spannend maken, gebaseerd op het benutten van RFID in boeken.

Het feit dat ik hierboven verwijs naar oudere bijdragen op ZB Digitaal duidt erop dat ik vandaag door de blogarchieven aan het struinen ben. Aanleiding hiervoor zijn een paar interessante gesprekken vorige week, waaruit blijkt dat de ideeën over interactiviteit in de bibliotheek wellicht toch nog een rol gaan spelen in projecten die mogelijk op onze weg komen. Het is dan fijn dat een blog ook fungeert als persoonlijk kennissysteem, of, zoals Lorcan Dempsey het stelt, als ‘addressable idea repository‘. Door oude bijdragen bijeen te harken formuleer je meteen een standpunt. Ideaal.

Het is natuurlijk wel belangrijk dat je nieuwe ontwikkelingen niet vergeet. Zo las ik op Surfspace zojuist een interessante column: ‘Hoe ICT de jeugd verpest – en wat daaraan te doen’. De auteurs reageren daar op een interview met Susan Greenfield, op Times Online: Is technology ruining children? In deze column worden zowel de pedagogische beperkingen als de mogelijkheden van ICT belicht en wordt verwezen naar een serie initiatieven waar de Waag Society bij is betrokken. Dat is precies wat ik zocht. Locatiegebaseerd Gamen. Spelend Leren. Het label doet er niet zo toe, het zijn de resultaten die tellen.

Erg mooi vind ik bijvoorbeeld Frequentie 1550, een project dat in 2005 van start ging en dit jaar werd beloond met een SpinAward. De resultaten die in het projectrapport worden genoemd zijn veelbelovend, het verslag op Computable werkt enthousiasmerend.

En wat te denken van De Zingende Stad? En Mobile Math? Prachtige voorbeelden, stuk voor stuk. En dan te bedenken dat het nog maar een kleine greep uit het aanbod is…

@

Foto