The Grid: razendsnel internet binnen handbereik
07 april 2008
De projecten van het Zwitserse onderzoekscentrum CERN gaan me vaak boven de pet. Dat neemt niet weg dat ik ze altijd interessant vind. In CERN werd het web zoals wij het kennen niet alleen uitgedacht, er is ook een gigantische deeltjesversneller te vinden, om maar eens iets te noemen.
Op dit moment trekt CERN de aandacht met een ander project, The Grid. The Grid is een netwerk dat data 10.000 keer sneller transporteert dan het bestaande internet, door slimmer gebruik te maken van de rekenkracht van de computers die op het netwerk zijn aangesloten. ‘Grid’ betekent ‘rooster’, ‘raster’ of ‘netwerk’.
Deze innovatie kan veel betekenen voor de wetenschap en de manier waarop wij werken. Je moet je voorstellen dat je complete speelfilms in enkele seconden zal binnen kunnen halen. Onvoorstelbaar toch?
Gridcafe legt niet-techneuten visueel uit hoe The Grid werkt.
Je vraagt je wel eens af wanneer de grenzen van technische mogelijkheden in beeld komen. Als we met z’n allen worden opgeslokt wellicht?
@
Ik kende de Grid wel als combinatie van rekenkracht, zoals in het filmpje uitgelegd. Dat het ook kan worden ingezet om data sneller transporteren is wel een eye-openener inderdaad.
Hoe zou het voelen, opgeslokt te worden door een zwart gat? Ben bijna nieuwsgierig.
Vanavond spreek ik iemand die voor zijn promotie letterlijk in de deeltjesversneller is geweest. Misschien kan hij e.e.a. nader verklaren… Als we ons zorgen moeten maken laat ik het weten 😉
Hoi Peter,
Dat lijkt me een heeeel merkwaardig gevoel. Ik herinner me dat ik eens niet-begrijpend las over de waarnemingshorizon bij een zwart gat. In theorie zou je bij het betreden ervan 25 kilometer (ofzo) uiteen gerokken worden. Het is er echter zo heet dat het daar de kans niet voor krijgt.
Ik kan dat soort dingen nooit zo goed bevatten. Ik heb een boekje van Hawkins, Einsteins Droom: daar snap ik echt niets van.
Ook wel eens lekker 🙂
Ik hoop dat de persoon die je spreekt een mooi verhaal heeft!
Hoi Edwin,
Mijn gesprekspartner kon me helaas niet veel verder helpen. Hij verwacht in ieder geval niet dat we er veel van zullen voelen als het zover is.
Gisteravond nog wel met mijn zoon verder wat verdiept in zwarte gaten en de big bang. Niet te bevatten inderdaad. Doet me beseffen dat je alles toch weer relateert aan de wereld om ons heen en in dezelfde dimensies denkt. “wat was er voor de big bang”, “wat zit er achter een zwart gat” e.d. Terwijl het juist voor aardse zaken verfrissend kan zijn eens op een andere manier te denken.
Misschien een week naar de Veluwe voor een meditatie Tibetaanse klankschalen om los te komen van vastegeroeste denkpatronen?
Dat moet een prettige discussie zijn geweest van vader tot zoon!
Ik ga dat loskomen komende week proberen in Umbrië. Niet met klankschalen weliswaar maar wel vergelijkbaar 🙂