De monniken van Norcia

24 april 2008

Vorige week brachten we ook een bezoek aan het klooster van San Benedetto, in Norcia. Dat was wat je noemt een bijzondere ervaring, zelfs voor een heiden als ik.

We luisterden anderhalf uur naar de boeiende verhalen van Prior Dom Cassian Folsom (kijk onder ‘daily life‘ en vervolgens onder ‘Meeting the monks’), een Amerikaan die het ingedutte monnikenleven in Norcia een paar jaar geleden nieuw leven inblies, tot vreugde van de plaatselijke bevolking. Het was interessant om te horen hoe het Benedictijner leven wordt geleefd maar nog veel interessanter waren de verhalen over de vernieuwing en verjonging binnnen het kloosterleven. San Benedetto telt ongeveer 10 monniken, met leeftijden die variëren van 21 tot 47. Geen van hen is afkomstig uit Italië. Opmerkelijk.

Cassian sprak niet over God (desgevraagd liet hij me weten dat dat wel goed zou komen tijdens de ‘completen’) maar gaf wel zijn mening over bibliotheken, bibliotheekvernieuwing, het management van een klooster en de obstakels die met verandering gepaard kunnen gaan. Hij gebruikte daarvoor de metafoor van het hardop lezen: Lectio Divina. Monniken lazen teksten eeuwenlang hardop, totdat er een grappenmaker kwam die besloot ‘voor zichzelf’ te lezen. Dat was hoogst ongebruikelijk, dat was -letterlijk- ongehoord!

Ik vond het een mooi verhaal. Toen we een paar uur later toekeken hoe de Monniken hun completen beleven in de kerk, viel mijn mond helemaal open: zij zongen een passage uit Te Lucis, een lied dat ik juist die week had leren kennen. Way out of my league, zou je denken, maar gek genoeg bezorgde me het toch een kort kippevelletje.

Maar eerlijk is eerlijk: dit was wel wat ik ongeveer verwachtte van het monnikenleven. Dat kan ik echter niet zeggen hun aanwezigheid op Youtube en Dailymotion (en gek genoeg niet op Godtube), hun digitale nieuwsbrief (PDF) en hun vlotte website. En al helemaal niet van de mobiele telefoontjes aan hun riemen…

De monniken zijn in wezen niet veranderd maar oriënteren zich inmiddels wel internationaal en digitaal. Ze doen aan marketing, zoeken de potentiële geïnteresseerden op waar zij zitten. Zij beseffen wat er gaande is in de wereld en zij proberen zich zoveel mogelijk aan te passen.

Het moet niet gekker worden maar echt: we kunnen er als bibliotheken nog best een voorbeeld aan nemen.

Benedictijns ben ik niet geworden maar je zult me ook niet snel wat kwaads horen zeggen over die ouwe Benedictus. Hij zag het helemaal niet zo verkeerd. Toen al niet.

Je zou er spontaan een Te Lucis van gaan zingen 🙂

@