Bungalow Bukowski wordt monument
04 maart 2008
Wijlen Charles Bukowski is een oude held van me. Toen ik een jaar of 15 was verslond ik zijn makkelijk weglezende boeken werkelijk. Hoeren en snoeren, drank en verval. Vraag me nu niet wat daar nu zo mooi aan is; het is gewoon prachtig. Misschien is het wel een noodzakelijk tegenwicht van den Groten Plastieken Maatschappij. Wie zal het zeggen?
Hoe het ook zij: twee weken geleden meldde de Papieren Man dat de oude bungalow van Charles wellicht tot monument zou worden verklaard. Een week later meldt de Man in NRC dat het stadsbestuur van Los Angeles daar nu inderdaad mee heeft ingestemd. Daarmee krijgt het huis dezelfde beschermde status als bijvoorbeeld de beroemde Hollywoodletters op de heuvels van de stad.
Hij verdient het, vind ik.
I even hear the mountains
the way they laugh
up and down their blue sides
and down in the water
the fish cry
and the water
is their tears.
I listen to the water
on nights I drink away
and the sadness becomes so great
I hear it in my clock
it becomes knobs upon my dresser
it becomes paper on the floor
it becomes a shoehorn
a laundry ticket
it becomes
cigarette smoke
climbing a chapel of dark vines. . .
it matters little
very little love is not so bad
or very little life
what counts
is waiting on walls
I was born for this
I was born to hustle roses down the avenues of the dead.
Charles Bukowski