Leven en denken als Benedictus in Umbrië

29 januari 2008

Vorige week werd ik gebeld door een icoon uit de bibliotheekwereld: Rob Bruijnzeels. Hoewel Rob al jarenlang werkzaam is in de branche en al vele projecten op zijn naam heeft staan, heb ik hem alleen persoonlijk ontmoet in zijn rol als reisleider van een uitstapje naar de Frankfurter Buchmesse.

Rob vroeg mij of ik het zag zitten om in april mee te gaan naar Norcia in het Italiaanse Umbrië, om daar met een groep collega’s een week in retraite te gaan in een voormalige Benedictijner abdij, in het kader van ‘de ontwikkeling van een nieuwe school voor bibliothecarissen’.

Ik viel bijna van mijn stoel. Wat een eer! En wat een mooie reis! Ik wist namelijk meteen waar Rob het over had. Vorig jaar las ik er tenslotte al eens over op het weblog van Jan Klerk, die vorig jaar de eer te beurt viel. Ik moet bekennen dat ik, toen ik dat las, net zoveel scepsis had als Jan. Van die scepsis was ik inmiddels al af maar dan nog vind ik het een voorrecht dat ik mee mag.

Deze reis bevat een aantal elementen die ook in een georganiseerde reis in september van dit jaar zitten, al ligt er in ons geval volgens mij minder nadruk op het wandelen. Ons dagelijkse ritme ziet er zo uit:

7.00 uur opstaan
7.30 uur prima colazione (ontbijt)
8.15 uur klanklab ‘ausculta’
9.00 uur programma en ontmoetingen
13.00 uur pranzo (lunch)
14.30 uur programma en ontmoeting
17.00 uur ontspanning
18.30 uur persoonlijke reflectie
19.30 uur gezamenlijke reflectie op de dag
20.00 uur klanklab ‘ausculta’
20.30 uur cena (diner)

Een ritme als van Benedictus! Vroeger zou ik dan uitroepen: ‘Where is my normal life? Where is my pizza?’ Niks geen laptop inpluggen! Niks geen biertjes drinken in de kroeg of uren achter de pc rondscharrelen! Ik citeer met een grote grijns:

We leven het ritme van Benedictijnen. In de opzet van het programma van de week werken we met de drie Benedictijnse geloften die een monnik aflegt als hij het klooster ingaat:

I Obedientia: aandacht luisteren en gehoor geven aan wat de situatie van je vraagt en jij kan bijdragen.

II Stabilitas: een volgehouden en bestendig commitment, een verkennen van stabiele waarden, de kern en fundamentele uitgangspunten.

III Conversio morum: veranderingen in het alledaagse, hoe geef je obedientia en stabilitas een plaats in de dagelijkse praktijk met aandacht voor zowel blijvende spirit als een structuur waarin die spirit gedijt.

Ha! Dat is nog eens wat anders! Ik ben bijzonder benieuwd wat dit met me zal doen. Het klinkt misschien raar maar ik ben er -heilig vanzelfsprekend- van overtuigd dat ik dit geweldig ga vinden. Niet alleen vanwege het doel en het programma, maar ook vanwege de omgeving en het gezelschap.

Van mijn Italiaans zal ik het overigens niet moeten hebben, dat beperkt zich tot de vertaling van de teksten van Negazione, zoals het liedje ‘gemoedsrust van een ogenblik’. Die tekst kan ik dan nog wel gebruiken misschien. Hoewel ik in deze context misschien ook nog wel iets heb aan de twee jaar Latijn die ik ooit kreeg. Het omdraaien van de zeden en gewoon. Conversio Morum. Akkoord!

En zo krijgen sommige weken soms verrassend mooie wendingen…

@