Kampen voor internetverslaafden in Zuid-Korea

18 november 2007

In discussies over internetgebruik en gaming komen onvermijdelijk ook de nadelen, uitwassen en beperkingen van een digitaal leven aan de orde. Als internetadept en gamer ben je dan doorgaans geneigd om in de verdediging te gaan en te wijzen op alle positieve aspecten. Je wordt ongemerkt subjectiever dan je zou willen zijn.

Games zijn goed voor je sociale leven! Populaire cultuur maakt ons slimmer!

Maar zo eenvoudig is het natuurlijk niet. Elk verschijnsel heeft voor- en nadelen. Kansen en gevaren. En wat je ook vindt van bepaalde fenomenen: je zou eigenlijk altijd naar beide kanten moeten kijken.

Ik lees op dit moment het boek De infantiele consument, van Benjamin Barber, dat de ondertitel Hoe de markt kinderen bederft, volwassenen klein houdt en burgers vertrapt heeft.
Dat boek schudt mijn denken over massacultuur, globalisering, populaire cultuur en zaken als gaming en internetgedrag behoorlijk door elkaar. Als ik het uit heb zal ik erop terugkomen.

Het boek heeft in ieder geval een wijds perspectief en behandelt niet alleen recente ontwikkelingen maar gaat ver terug in de Westerse geschiedenis. Those who do not remember the past are condemned to repeat it.

Negeer positieve aspecten net zo min als negatieve. Lees ook eens over de kampen voor internetverslaafden in Zuid-Korea in de NY Times. Korea loopt voorop als het gaat om breedbandaansluitingen en internetgebruik:

• 90 % van de bevolking heeft een breedbandaansluiting
• Online gaming is een professionele sport
• Je vindt op elke straathoek zogeheten PC Bangs (internetcafés)
• 30 % van de kinderen onder de 18 zouden een risico lopen op serieuze internetverslaving; zo’n 2,4 miljoen mensen zijn dat.

Daarom heeft de Koreaanse regering 140 consultatiecentra ingericht voor internetverslaafden, bovenop de speciale programma’s die al in ziekenhuizen werden gebruikt.

Het geeft te denken over de kwetsbaarheid van kinderen. Die kun je niet zomaar aan hun lot overlaten, ook niet als het gaat om internetgebruik en gaming. Ook op dat vlak is begeleiding nodig en ik heb wel eens het idee dat veel ouders geen idee hebben hoe ze dat moeten doen. We kunnen dan wel tevreden vaststellen dat het aantal uren dat kinderen op het web zitten alweer afneemt, we kunnen onszelf ook op de hoogte stellen van uitwassen in Nederland.

Dit alles maakt dat je toch weer een beetje anders aankijkt tegen bepaalde zaken. Neem nu het fascinerende initiatief Moola. Nog voor de officiële lancering van de site mateloos populair. Je kunt gratis meedoen en vervolgens veel geld winnen door uit te blinken in online gaming. Ik vind het een prachtig idee maar vraag me nu ook meteen af welke invloed dat dan weer heeft op verslaving…

Ik geloof oprecht in de verworvenheden van nieuwe media maar ik wil niet mijn ogen sluiten voor de gevaren. En als ik vind dat collegae ook oog moeten hebben voor de kansen die ons internettend publiek ons biedt, vind ik ook dat er een taak ligt in de begeleiding van kwetsbare doelgroepen. We mogen dan geen sociaal werkers zijn, we zitten er wel bovenop. En dat neemt toch een bepaalde verantwoordelijkheid met zich mee, of we dat nu leuk vinden of niet.

@