Wij zullen hen meer missen dan zijn ons, deel II

16 september 2007

‘Wij zullen hen meer missen dan zij ons‘, schreef ik hier drie maanden terug. Op de site van de Erasmus Universiteit lees ik nu:

“Jongeren die opgroeien in het huidige ict-tijdperk krijgen later steeds minder belangstelling voor cultuurhistorische tradities. Dit stelt prof.dr. Jos de Haan in zijn oratie ‘Van oude en nieuwe iconen’. De Haan beschrijft de invloed van internet op de digitale generatie en haar contact met de traditionele cultuur. Jongeren gaan niet alleen anders om met ict dan hun ouders, maar nemen ook anders deel aan het culturele leven.”

en:

“In musea, archieven en bibliotheken wordt hard gewerkt aan het digitaliseren en toegankelijk maken van het beschikbare materiaal. Ook kunstinstellingen en omroeporganisaties is er veel aan gelegen om zich in de virtuele wereld te presenteren. Is toegang tot dit gedigitaliseerde materiaal echter wel voldoende? Als op het schoolplein en in de virtuele wereld de populaire cultuur domineert komen klassieke muziek, cultuurhistorische tradities en documentaires op de publieke omroep in de verdrukking, aldus De Haan. Iedere generatie leest minder dan de voorgaande, traditionele podiumkunsten verliezen publiek onder jongere generaties en ook de cultuurhistorische belangstelling wordt steeds meer een zaak van ouderen.”

Het zijn essentiële vragen die de Haan hier stelt. Denk maar eens twintig jaar vooruit: hoeveel van onze huidige klanten leven dan nog? En hoe kijken de jongeren van nu dan tegen culturele instellingen aan? In hoeverre kunnen we daar nu al op inspelen? Willen we daar wel op inspelen?

Ik heb hier al veel te vaak geroepen dat we dat inderdaad zouden moeten doen. Dat zal ik deze keer achterwege laten.

Maar het is gewoon erg interessant om over na te denken. In hoeverre zijn we bereid om populaire cultuur te omhelzen? Welke mogelijkheden liggen er?

@