Mijmeren met Michail

Ik vraag me af waarom dat citaatje van Bakoenin, dat ik me herinner uit een geschiedenisles van de middelbare school, al een paar dagen als een soort mantra in mijn hoofd zit.
Misschien heeft het te maken met ‘voortschrijdende inzichten’ in organisaties, voorschriften en regels, misschien ook wel met de onvermijdelijkheid van vergaderingen en procrastinatie, wie zal het zeggen?

Feit is dat het soms goed is om eens een pas op de plaats te maken om te kijken wat je werkelijk kunt verwachten van jezelf en je omgeving. En dan beseffen dat sommige dingen nimmer zullen wijken. Loop je dan om of ga je hameren? Je wilt niet verworden tot rat, geen deel uitmaken van intensieve menshouderij, niet belanden in een kantoorlog.

Je wilt gewoon verder. Omdat daar de horizon is en er maar een manier is om te ontdekken wat daar achter ligt. Haec hactenus. Mijmeren met Михаил nog maar even.

@