Boomerangs en de belachelijke beschikbaarheid van informatie
20 februari 2007
Google’s topman Eric Schmidt zei in 2005 dat het Google ongeveer 300 jaar zou kosten om alle informatie op internet te indexeren. In dat jaar werd de hoeveelheid op internet aanwezige informatie geschat op vijf miljoen terabyte. In 2005 had Google daar nog maar 170 terabyte van geïndexeerd.
Maar twee jaar later lijken die schattingen alweer achterhaald. Door al het multimediageweld is de groei van informatie bijna exponentieel: en staat nu gelijk aan een toename van ongeveer een triljoen bedrukte pagina’s per dag, waardoor internet aan de grenzen van haar capaciteit raakt.
Ik vind het onvoorstelbaar.
Maar je merkt het goed als je op zoek gaat naar informatie. Zelfs als er over een bepaald onderwerp relatief weinig informatie is te vinden, is dat doorgaans nog meer dan genoeg.
Neem nu het onderwerp ‘boomerangs’. Dat is een oude hobby van me. Ik bezit vijf prachtige terugkeerstokjes en ging in de jaren negentig regelmatig op pad om te werpen. Het is niet alleen erg leuk om te doen; het is ook zeer fascinerend om het vliegtraject van verschillende soorten boomerangs te verkennen en ook niet onbelangrijk: het is een sport waarbij je niet veel hoeft te rennen, mits goed uitgevoerd.
Maar toen ik 1997 op zoek ging naar achtergrondinformatie over boomerangs was er niet al te veel voorhanden. Een paar verouderde boekjes in de bibliotheek, een website van een hobbyist en een paar plaatjes links en rechts.
Tien jaar later is dat wel anders. Je kijkt eens een video over werpen op YouTube, op een site als Amazon vind je niet alleen boeken maar ook de boomerangs zelf en via zoekmachines is de hoeveelheid informatie gewoon overweldigend. Alleen al het voor de hand liggende Wikipedia biedt een schat aan informatie.
En zelfs in bibliotheken vind ik nu veel meer, dankzij een tool als WorldCat.
Het is illustratief voor het veranderende informatielandschap. Dat het hard gaat weten we allemaal, maar als het gaat om de impact hiervan voor bibliotheken, steken we toch nog onze koppen in het zand.
Natuurlijk is het mooi dat we als bibliotheken zoveel hebben. Ik geloof ook echt wel dat we veel hebben toe te voegen aan het informatielandschap en dat we daarbinnen een belangrijke plaats innemen.
Maar als ik mezelf even voorstel als klant is het niet zo moeilijk om te begrijpen waarom velen de bibliotheek mijden. Tien jaar terug bezocht ik daadwerkelijk de bibliotheek en vond daar veel te weinig naar mijn zin. Nu vind ik eigenlijk te veel. Buiten de bibliotheek. En sterker nog: ik besef continu dat ik telkens weer naar enorme toppen van ijsbergen zit te staren.
En als die toppen al zo gigantisch zijn wil ik niet eens meer weten hoe omvangrijk de ijsberg zelf is…
@