Over raamambtenaren en grijs verzuim

Vrij zijn als het stormt is lekker. Het is heerlijk om mijmerend naar buiten te loeren en te zien hoe het dagelijks leven voorbij wappert. En niks geen werkdruk, dat is nog het lekkerst.
Over werkdruk lees ik veel momenteel. In de mail, in tijdschriften en op internet. Er wordt opvallend veel onderzoek naar gedaan. Zulke onderzoeken neem ik wel altijd met een flinke korrel zout want iedereen ervaart werkdruk anders. Er zijn altijd mensen die vinden dat ze aan de grenzen van hun kunnen zitten terwijl de mensen om hun heen vinden dat ze feitelijk niets uitvoeren.
Het is altijd lastig om vast te stellen of die mensen dat nu werkelijk zo ervaren of zich gewoon uitzonderlijk goed bekwaamd hebben in het spel dat ‘de snor drukken’ heet. Dat er tussen alle bedrijven door ook veel tijd wordt verspild, staat echter wel vast. En de term ‘grijs verzuim‘ is inmiddels volkomen ingeburgerd.

Waar ik tot voor kort nog niet van had gehoord is het begrip ‘raamambtenaar’. Op de website van Binnenlands Bestuur kun je de resultaten van een enquête vinden waaruit blijkt dat veel mensen bekend zijn met dat verschijnsel.
Lees mee en huiver:

“De ambtenaar die weinig meer doet dan de hele dag uit het raam kijken, is voor de helft van de hogere ambtenaren een bekend verschijnsel […] Van de groep die het verschijnsel ‘raamambtenaar’ kent, zegt bijna veertig procent zo iemand ook in zijn directe werkomgeving te hebben.”

Aan de andere kant laat de meerderheid van de respondenten weten dat verder bezuinigen op personeel niet haalbaar is. Da’s toch op zijn minst merkwaardig! Koren op de molen van Geenstijl natuurlijk, die met alle liefde de link leggen met de looneisen van ambtenaren. En gelijk hebben ze. Voor het grote publiek klinkt het al snel als enorme geldverspilling. En dat is waarschijnlijk precies de reden waarom Balkenende zich heeft voorgenomen iets te gaan doen aan de bureaucratie.(PDF) Als je dat voornemen dan afzet tegen de uitspraken van de ambtenaren zelf, zal dat nog een lastig verhaal worden.

Maar dat er raamambtenaren bestaan is wel helder. Ik ken er ook wel een paar. Vrijheidsstrijder maakt een geinige vergelijking tussen werklozen en deze ambtenaren. Maar waar ik een paar jaar geleden nog riep dat het toch niet kan, dat zulke medewerkers niet worden aangepakt, begin ik steeds beter te begrijpen dat de arbeidsethos van het bedrijfsleven niet zomaar kan worden ingevoerd in ambtelijke organisaties; daarvoor is het verschil te groot en bestaat de bureaucratie al te lang.
Je ziet dat ook bij ziekmeldingen. In kleine bedrijven is bijna nooit iemand ziek omdat collega’s er dan veel sneller de dupe van zijn en iedereen er direct van op de hoogte is. In grote organisaties zijn medewerkers anoniemer en is de drempel om jezelf ziek te melden veel lager. Dan is een ziekmakende leidinggevende bij wijze van spreken al voldoende…

Een knappe politicus die dat klimaat kan ombuigen!

@