Lekker lekken op LiveLeak.com en Wikileaks.org

Op oudjaarsdag verwees ik nog naar LiveLeak, in een post over de executie van Saddam Hussein. Liveleak krijgt wereldwijd opeens veel aandacht, nu politici er ook over reppen. Mashable wijdt daar een interessante post aan. Liveleak kan beschouwd worden als een aanvulling op Youtube en Google Video omdat zij tonen wat de andere twee verzuimen: ongecensureerde, gewelddadige beelden. Zulke beelden kunnen essentieel zijn als het gaat om oorlogsverslaggeving. De impact ervan is soms enorm. Voorbeeldje? Vraag jezelf af: wat deed de publieke opinie in de VS, over Vietnam, kantelen in de jaren ’70?

Nu lijkt het echter net of LiveLeak heel opportuun is gedoken in het gat dat Youtube open liet, zoals Pornotube dat heeft gedaan in het geval van pornografisch videomateriaal. Niets is echter minder waar. LiveLeak heette voorheen Ogrish.com. Die site was altijd al berucht om de schokkende content. Als je die URL nu intikt wordt je meteen naar LiveLeak verwezen maar in the wayback machine van het Internet Archief kun je nog wel een indruk opdoen.

Van een heel ander kaliber, maar toch een beetje hetzelfde, is Wikileaks.org. Deze site wil documenten ontsluiten die het daglicht niet kunnen verdragen. Overheidsdocumenten, belastende verklaringen, dat soort werk. De Nieuwe Reporter bericht erover en noemt het een internetloket voor klokkenluiders.
De website is officieel nog niet eens gelanceerd en bevat dus nog nauwelijks documenten. Dat moet binnenkort veranderen.

Niet iedereen is gecharmeerd van dit soort bronnen, vanwege het expliciete karakter. Ik lust er wel pap van. Ik heb een gloeiende hekel aan verdoezeling van feiten en manipulatie van informatie.
Ik sluit me dan ook graag aan bij het motto van Siddharta, dat op de homepage van Wikleaks staat: