Hoe journalisten, academici en softwarepiraten werken aan hun vindbaarheid online

13 januari 2007

Dit is het tijdperk van de informatie-overvloed. Vindbaarheid is daarmee verworden tot ideaal. Je leest dan ook steeds vaker over de manier waarop organisaties en individuen trachten zich te onderscheiden binnen het grote geheel dat internet heet.

Nicholas Carr besteedt aandacht aan het feit dat journalisten meer en meer artikelen schrijven die ‘zoekmachinevriendelijk zijn’, in de hoop daardoor sneller gevonden te kunnen worden door Google c.s. Een interessante ontwikkeling, waarbij je jezelf kunt afvragen welke gevolgen dat heeft voor de stijl en inhoud van de verslaggeving. “In the past, the ideal reader tended to be a human being. In the future, it seems, it will be an algorithm”, schrijft Carr.

Marcus Zillman wijst op Scholarpedia, een Wikipedia voor academici, die daar hun kennis mogen planten na verkiezing door gebruikers. Veel academici vinden het schijnbaar maar niets om op te gaan in de massa. Ze willen zich onderscheiden. Elitair gedrag? Zinvol? Afkeer van het ‘dwaze collectivisme/digitale maoïsme‘? Zeg het maar.
Feit is wel dat de gebruiker steeds minder zit te wachten op al die verschillende zoekingangen. Dat is precies het probleem van het diepe web, de vele databanken, verschillende interfaces en verstopte digitale collecties in bibliotheken. Het kost te veel tijd en moeite om die allemaal te doorzoeken. Dat doe je alleen als het echt nodig is. Een scholarpedia zal voor een selecte groep gebruikers meerwaarde hebben maar als de lemma’s niet hoog in de zoekresultaten van de belangrijkste zoekmachines belanden kunnen ze het wel vergeten, vrees ik.

En dan de heren van Pirate Bay, de sympathieke softwarepiraten. Zij hoeven niet bang te zijn dat ze niet gevonden worden. De vindbaarheid van gratis is enorm, tenslotte. Nee, zij moeten zijn voor anti-piraten. Afgelopen week is een ludieke oplossing voor hun probleem in beeld gekomen: Sealand is te koop gezet en Pirate Bay wil het kopen, om er vervolgens een auteursrechtenvrij downloadparadijs van te maken.
Daar kan ik wel om lachen. Toevallig hoorde ik van de week voor het eerst over Sealand. Een collega was verbaasd over het feit dat ik de wonderlijke geschiedenis van dit niet-erkende staatje niet kende. Nu dus wel. En ik ben bijzonder benieuwd naar de afloop van dit verhaal. Stel je toch eens voor dat het ze lukt. Dan krijg je een soort oorlog. Kikvorsmannen van de entertainmentindustrie die bommen plaatsen onder het platform, om zo de eigen inkomsten veilig te stellen.

Ik draaf door. Het ging over vindbaarheid. Maar vindbaarheid kun je afdwingen. De grootste hype van 2007 is volgens mij al te signaleren in week 2 van het jaar; de iPhone. Misschien de helft van alle weblogs heeft er wel over geschreven. En toegegeven, het apparaatje ziet er kek uit. Maar hoe heet kun je een onderwerp of voorwerp maken als fabrikant? Apple doet het geniaal. Dinsdag kwam het grote nieuws. Engadget had die dag alleen al tien miljoen hits. Alsjeblieft.

Met de vindbaarheid van Apple zit het reuzesnor.

@