Een wereld te winnen, gaming als sport en economie

Zoals ik al schreef kwamen veel mensen afgelopen zaterdag naar de Zeeuwse Bibliotheek om daar gebruik te kunnen maken van de computerwerkplekken en de gratis internettoegang. Een groot deel van die bezoekers bestaat op zaterdag uit jongeren die het spel Runescape komen spelen. Veel kinderen schijnen daar inmiddels hun neus alweer voor op te halen maar hier is het nog steeds hot.

Vorige week werd ik gebeld door een vriendelijke mevrouw die meldde dat zij oma was van een van die kinderen en dat zij zich nogal zorgen maakte over ‘ de economie ‘ van virtuele werelden. Nu gaat het er in Runescape nog niet zo heftig aan toe als in bijvoorbeeld project Entropia, maar er zijn wel spelers die inmiddels hun accounts verkopen voor 50 euro of meer en de verworven items (wapens etc) leveren steeds meer geld op. Zaterdag klaagden een paar kinderen dat hun account door iemand was gehacked en dat zij veel waardevolle items waren kwijtgeraakt. Waardevol omdat ze de spelers in staat stellen verder te komen in het spel en succesvoller dan andere spelers te zijn, maar ook waardevol omdat ze er vaak uren lang voor hebben moeten spelen om dat item te bemachtigen. Op wikipedia vind je meer informatie over de economie van Runescape.
Het is goed om van dit soort aspecten op de hoogte te zijn maar het is natuurlijk moeilijk om je daar als inlichtingemedewerker in te mengen. Dat ligt echt buiten het vakgebied.

Maar ik heb net een klein, dun boekje gelezen met de titel Een Wereld te winnen, gaming als sport en economie. Dat boekje kost maar vijf euro en je leest het in een uurtje uit. Maar het vormt een prima inleiding op de problematiek waar de oma in kwestie naar vroeg en waar de kinderen meer en meer mee te maken krijgen. Op de site van ‘the next ten years‘ lees je onder meer:

Binnen sommige games ontwikkelen zich complete economieën. Je kunt er handelen, je arbeid er verkopen, een sweatshop opzetten of beroofd worden door bot-bendes. Echt intrigerend wordt het waar de ‘echte’ en de virtuele economie elkaar kruisen: wanneer mensen tienduizenden dollars neerleggen voor een virtueel eiland of een winkelketen opzetten in een ver computerland. De econoom Castranova heeft uitgerekend dat de daglonen binnen sommige virtuele wereld inmiddels hoger zijn dan die in een gemiddeld ontwikkelingsland. Wellicht wordt het tijd om eBay – waar mensen hun virtuele valuta voor euro’s en dollars verhandelen – als een grenswisselkantoor te gaan beschouwen.

Bestaan virtuele goederen eigenlijk wel voor de wet? Kun je erom procederen, is dat virtuele zwaard dat je met veel pijn en moeite in het spel hebt verworven juridisch wel van jou? Wat gebeurt er als scheidende echtparen ruziën aan wie de virtuele goederen bij de boedelverdeling toevallen? Kun je een omgangsregeling opeisen met je gezamenlijke virtuele kind? Komen er virtuele rechtbanken voor online disputen, en kun je dan ook een virtuele advocaat in de arm nemen?

Het boekje gaat in op bovenstaande vragen. Het kan geen kwaad om een keer te lezen. Het is geschreven in begrijpelijke taal bovendien.
Meer informatie vind je op het weblog van Karin Spaink.

@