De betrouwbaarheid van informatie: gemanipuleerde foto’s herkennen

02 februari 2006

Een paar jaar geleden heb ik een tijdje gespeeld met Paint Shop Pro, een programma vergelijkbaar met Adobe Photoshop. Ik besloot toen dat het me te veel tijd zou kosten om alle ins en outs van deze software te doorgronden en ik nam de ongekende mogelijkheden voor kennisgeving aan.

Ik realiseerde me toen maar half dat deze software de journalistiek ook in staat stelt beelden aan te passen alvorens deze te publiceren. In een samenleving die sterk audiovisueel is ingesteld, als het gaat om het verwerven van informatie, is dat een belangrijk gegeven.

Na de aanslagen van 11 maart 2004, in Madrid, drong het gevaar van gemanipuleerde foto’s pas echt tot me door. Ik las toen een artikel waarin werd aangetoond dat verschillende dagbladen in Europa dezelfde foto op de voorpagina hadden geplaatst maar dat de ene krant ervoor had gekozen een afgerukt lichaamsdeel uit het beeld ‘te gummen‘ en de andere krant juist niet. Ondanks het feit dat ik het adagium ‘geloof niet alles wat je leest’ altijd hoog in het vaandel had, vond ik het toch een schokkende gedachte. Als lezer en kijker was ik gedoemd voor altijd op mijn hoede te zijn….en dat is niet relaxed als je net uit bed aan je krantje zit. Dan wil je opnemen en geloven en niets meer dan dat.

Nu las ik vandaag dat men ver is gevorderd met software die gemanipuleerde foto’s herkent. Het grote digitale kat- en muisspel kan weer beginnen. Ik vind het interessant genoeg om in de gaten te houden.
Je komt vanzelf uit bij de de ethiek van de journalistiek en de vraag in hoeverre manipulatie gerechtvaardigd is. Die discussie laat ik graag aan anderen over, maar het wordt me wel steeds duidelijker waarom traditionele media veel terrein verliezen aan nieuwe. Daarover een interessant artikel in de Trouw. Ik houd zelf ook wel van de stijl van Geen Stijl 🙂

E