Game on! Veranderend publiek deel 1

Alvorens mij weer vol overgave te storten in de onverbiddelijke wereld van Command & Conquer Generals, waar ik als Bbq Chicken dagelijks probeer me het vege lijf te redden, toch nog een laatste post omdat ik zojuist nog een opmerkelijk rapport tegenkwam van de Entertainment Software Association (ESA).
Uit dit onderzoek komt onder meer naar voren dat in de VS 35 % van de ouders videospelletjes speelt. De andere uitkomsten spreken ook voor zich. Ik weet bijna zeker dat het in Nederland niet veel anders is en dat komt niet alleen doordat ik zelf ook games speel sinds 1982; mensen vullen anno 2006 hun vrije tijd gewoon heel anders in dan een paar jaar geleden. Ik vind het een onderschatte factor als het gaat om het benaderen van ons publiek.
Het voert te ver om hier nu diep in te gaan op alle ontwikkelingen op het gebied van games en de daarmee samenhangende gemeenschappen maar ik kan wel verklappen dat het explosief groeit allemaal en dat je bijna niet meer kunt bevatten wat er allemaal gebeurt. Een spel als World of Warcraft kent inmiddels zo’n zes miljoen spelers die online ronddolen in dezelfde uitgestrekte virtuele gebieden van het spel en daar een tweede leven leiden.

Project Entropia is nog veel extremer: daar koop je virtueel geld met echt geld en vice versa. Voer voor sociologen en economen. Ruim een jaar geleden kocht een speler in dit spel een virtueel eiland voor 20.000 euro (!) en dat alleen om er zelf rijker van te worden. Vorig jaar oktober werd dit enorme bedrag ruimschoots overtroffen: iemand betaalde maar liefst 100.000 dollar voor een virtueel ruimtestation…..

If I had a world of my own, everything would be nonsense. Nothing would be what it is, because everything would be what it isn’t. And contrary wise, what is, it wouldn’t be. And what it wouldn’t be, it would. You see?

Lewis Caroll