Een wandeling door 800-jarig Middelburg

05 december 2017

Vorige week had De Bode in de Walcherse edities een bijlage over Middelburg 800 jaar. Eugène de Kok vroeg me in dat kader een paar plekjes in Middelburg te laten zien. Zijn verslag, Een wandeling door 800-jarig Middelburg met Edwin Mijnsbergen, staat nu ook online (even doorklikken op de afbeelding voor de ‘platte tekst’). Ik vertelde die middag nogal wilde verhalen, geloof ik, maar Eugène hield het op papier gelukkig netjes 🙂

MIDDELBURG – Edwin Mijnsbergen is de stad. De man achter het succesvolle ‘Wij zijn de stad’ laat in een wandeling door Middelburg zijn mooiste, meest bijzondere plekken van de stad zien.

DOOR EUGÈNE DE KOK

“Dit is een perfecte plek om met een meisje te staan”, haalt Edwin Mijnsbergen herinneringen aan zijn wilde dagen op, terwijl hij wijst naar de tuin van het Abdijcomplex, aan de kant van de Groenmarkt. “Je kunt ongestoord je gang gaan en iedereen zien aankomen.”

De man achter ‘Wij zijn de stad’, waarop verhalen van en over mensen en ondernemers in Middelburg worden verteld, en het al net zo populaire ‘Middelburg Dronk’, over de rijke horecageschiedenis, lacht hard. Hij heeft aan vrijwel elke plek in de binnenstad herinneringen. En hij kent locaties die de gemiddelde bezoeker niet kent. Zo wijst hij op de goed verborgen twee openbare toiletten, onder de rook van de Lange Jan. “Voor zover ik heb kunnen achterhalen hebben deze hier altijd gezeten. Vroeger werd er veel gependeld tussen de Dam en de Markt en werd er vaak gebruik van gemaakt.”

Abdijcomplex

Hij loopt verder langs het, ook volgens hem, schitterende Abdijcomplex. “Een voor de hand liggende keuze, maar zo mooi. Weet je dat er een gang onder de grond ligt? Laatst gehoord, tijdens een rondleiding. Zo konden de mensen van de Gistpoort ongezien naar het provinciegebouw lopen waarin vroeger De Beuk zat. Blijkbaar wilden ze niet dat de ambtenaren te veel op straat zouden lopen.” Mijnsbergen wandelt door. Er zijn zoveel dingen te zien en verhalen te vertellen. Hij laat het doodlopende steegje in de Lange Delft zien en het kronkelgangetje tussen de Nieuwstraat en Bellinkstraat. Hij wijst naar de poort, midden in laatstgenoemde straat. “Wat hier achter zit? Ik heb geen idee, moet ik ook eens aanbellen.”

Episch centrum

Hij haalt herinneringen op aan de tijd dat erotiekshop Eros nog op de Dam was gevestigd. “Daarin zat ook een bioscoopje. De uitgang daarvan kwam uit op de Bellinkstraat. Als je hier stond, zag je ze allemaal schichtig naar buiten komen.” Het deed volgens hem niets af aan de pracht van de Bellinkstraat. Zelf is hij nog altijd gecharmeerd van de Breestraat, waar hij jaren heeft gewoond. “Dat was destijds het episch centrum van mensen die in de horeca werkten, maar echt een prachtstraatje.”

Discotheek

Via het pand van de voormalige discotheek Meccano, het Hof van Sint Pieter, waar hij zijn brugklasjaar op de voormalige SSGM doorbracht, de Spanjaardstraat, waar het vroeger veel ruiger was dan het nu is, en de Molstraat komt hij weer uit op de Dam, bij wijnkoperij en restaurant ‘t Vliegend Hert. Mijnsbergen loopt naar binnen, groet de huidige eigenaren en gaat naar beneden, naar de gewelvenkelder. “De oude eigenaar heeft twaalf kuub grond met de hand uitgegraven om het zo te krijgen. Ik vind dit een schitterende plek.”

Mijnsbergen blijft niet te lang, hij wil de Pijpstraat met het azijnfabriekje in het rijksmonument ‘De Arabier’ in de Pijpstraat nog laten zien om uiteindelijk via de Nieuwe Burg op de Markt te eindigen, bij de Helm, “Als je het over de geschiedenis van Middelburg hebt, dan kom je uiteindelijk toch hier uit, hoe cliché het ook is. Hier proef je de historie.”

Foto: Annette Eekman