Open Bibliotheken nog niet verkocht, kennis nog lang niet altijd gedeeld

Anderhalve maand geleden zette ik het platform Open Bibliotheken (voorheen Bibliotheek 2.0) te koop. Daar kreeg ik, vooral via mail en Twitter, best veel reacties op. De een vroeg om een toelichting, de ander kwam met suggesties hoe je zoiets het beste aan kunt pakken. Er waren ook een paar reacties van belangstellenden, maar er is uiteindelijk maar één partij overgebleven waarvan de belangstelling mogelijk concreet zal worden. Dat hoor ik volgende maand. Daarnaast waren er een paar mensen die aangaven graag mee te willen denken over de toekomst van het platform, of die zich bereid toonden meer te willen doen om het te behouden.

Ik weet, kortom, nog niet zo veel meer, maar ik benadruk bij dezen nogmaals dat het niet mijn intentie is om de stekker uit de website te trekken. De aankondiging was vooral bedoeld als statement, omdat ik vind dat er iets moet gebeuren. Wel is het zo dat ik bereid ben de site over te dragen als een goede partij zich aandient, die enerzijds bereid is een redelijke prijs te betalen en die anderzijds garandeert dat het basisconcept en de archieven van het platform in ere worden gehouden. Voor een constructie waarbij ik zelf alsnog veel tijd en energie in de site zal steken, mits daar een maandelijkse vergoeding van één of meerdere partijen tegenover staat, sta ik ook open. Dat zou misschien nog beter zijn zelfs.

Maar wat nu als er niets gebeurt? Op die vraag heb ik nog geen antwoord, maar zolang de kosten van Ning (500 dollar per jaar) worden gedekt door de sponsors zal ik site in de lucht houden. Ondertussen zal ik dan nadenken over een plan B, of C.

Interessant in dit kader is overigens de bijdrage die Wim Keizer eergisteren voor Bibliotheekblad publiceerde: De kennis, de slotjes, de hekjes en de missie van de openbare bibliotheek. In dat artikel gaat Wim ook in op Open Bibliotheken. Ik kan me goed vinden in zijn verhaal, ook in zijn afsluitende woorden:

Goed geïnformeerd zijn komt niet aanwaaien, m’n stelling is al jaren dat degenen die goed geïnformeerd willen zijn daar zelf heel veel moeite voor zullen moeten doen: informatie opsporen, vragen stellen, antwoorden lezen, opnieuw vragen stellen, herlezen, erover nadenken, verwerken. Tijd ervoor uittrekken.

Een tweede stelling is dat ook in de openbare bibliotheekbranchesector niet iedereen moeiteloos en prettig meewerkt aan vragen beantwoorden, omdat, ik schreef het al, kennis macht is en machthebbers wel eens bang zijn voor vermindering ervan, ook als ze publieke taken hebben.
Maar je kunt desondanks volhouden dat de essentie van openbaar bibliotheekwerk is het toegankelijk maken van alle informatie die van belang is of kan zijn voor burgers, voor zover daar geen informatie bij zit die burgers ernstig kan schaden. En dat instellingen in onze branchesector die beginselen allereerst op hun eigen informatie moeten toepassen om geloofwaardig te kunnen zijn voor de rest van de samenleving.

@

Afbeelding