Geschiedenis als afslag

15 januari 2013

Geschiedenis was mijn favoriete vak op de middelbare school. Als ik een beetje oplette in de les hoefde ik meestal niet veel te studeren om toch prima cijfers te halen. Dat had alles te maken met interesse. Wat de (goede) leraren vertelden zoog ik op, zelf verbanden proberen te leggen deed ik voor m’n plezier. Dat ik uiteindelijk geen geschiedenis ging studeren had te maken met perspectieven op de arbeidsmarkt. Ik zag er als 18-jarige geen brood in.

Meer dan 20 jaar later merk ik steeds vaker dat geschiedenis me nog steeds enorm interesseert, meer dan ooit tevoren zelfs. In periodes waarin ik moeite heb met zaken die energie bij me wegzuigen stel ik mezelf altijd de vraag waar ik wél energie van krijg, wat me op dat moment werkelijk inspireert. Toen ik vannacht zat te lezen in het nog niet uitgegeven Bravogeroep en handgeklap, van P.J. Smallegange, over de glorieuze jaren van Gerhardus Nicolaas de Stoppelaar, wist ik het opeens zeker: het is geschiedenis, en momenteel dan vooral de lokale.

Ik ben natuurlijk al bezig met het creëren van ruimte voor dingen waar ik echt blij van word, maar er is nog net een beetje meer nodig. Weten dat je uren aan een stuk kunt opgaan in speurwerk naar mooi historisch materiaal betekent nog niet dat je er ook (deels) je werk van kunt maken. Maar ik denk wél dat het tijd wordt dat ik de mogelijkheden eens nader ga verkennen. Het leven is te kort om je murw te laten maken tenslotte.

Blijven broeden, broeder, blijven broeden.

@