De betaalmuren van Rupert Murdoch: de tussenstand
15 augustus 2010
Het is geen geheim dat ik een voorstander ben van vrij toegankelijke informatie. Informatie die je kunt hergebruiken en delen of waar je op z’n minst naar kunt verwijzen. Open Access, Creative Commons, Copyleft: het zijn concepten die kunnen rekenen op mijn sympathie.
Dat betekent niet dat ik ook vind dat alle informatie gratis zou moeten zijn. Ik begrijp best dat er soms geld wordt gevraagd voor informatie die geld heeft gekost om te produceren. Ik geloof echter niet dat je het jezelf gemakkelijk maakt, als je informatie opsluit in databases of op websites met een toegangscode. De aandachtsspanne van de hedendaagse informatieconsument is immers korter dan ooit. Daarnaast kan die consument desgewenst ook nog eens beschikken over duizenden andere bronnen, die meestal gratis zijn.
Daarom vind ik het buitengewoon interessant om te lezen wat de gevolgen zijn van de gedurfde keuzes van mediatycoon Rupert Murdoch. Net als Wikipedia-oprichter Jimmy Wales ben ik geneigd om te denken dat het geen slimme zet is om het nieuws achter een betaalmuur te plaatsen. Vandaag lees ik dat de gevolgen van het instellen van tolpoorten voor The Times en The Sunday Times inderdaad groot zijn. Toch zijn er ook lichtpuntjes, voor Murdoch c.s. Lees maar even mee. Eerst de desastreuze gevolgen:
De verliezen zijn dus groot, maar je kunt ook stellen dat er toch nog best veel mensen die bereid zijn te betalen voor het nieuws van The Times, zelfs door weer vaker een papieren editie te kopen. Voor Murdoch is het reden genoeg om zijn experiment voorlopig door te zetten en zelfs uit te breiden. Na de betaalmuur voor de New York Times in 2007 te hebben afgebroken, zal hij die eind dit jaar
weer opbouwen. Daarnaast is Murdoch bijzonder
enthousiast over de iPad en andere tablet-pc’s.
Hij wil zelfs een krant gaan maken die exclusief is bestemd voor mobiele apparaten. Ook dat vind ik een gewaagd plan. Ik ben er weliswaar van overtuigd dat we op dit moment aan de vooravond staan van nieuwe vormen van informatieconsumptie, waarbij de iPad de lat meteen heel hoog heeft gelegd maar of die markt al voldoende kritische massa heeft om je er volledig op te richten is een tweede. Maar Murdoch heeft het geld om het uit te proberen en wij hebben de kans om over zijn schouders mee te kijken.
Zolang je het als uitgever kunt betalen denk ik dat je de consument meerdere mogelijkheden moet bieden. De Telegraaf Media Groep
lijkt dat ook van plan te zijn. Maar dan nog blijven concurrentie en de aandachtsspanne van de nieuwsconsument van nu een belangrijk aandachtspunt.
Ik ga voorlopig in ieder geval niet betalen voor buitenlandse kranten. Als intensieve ‘gebruiker’ heb ik een weekendabonnement op een krant en een paar abonnementen op tijdschriften. De rest scan of lees ik online, zolang ik het tot me kan nemen via
Netvibes of via links in tweets. Daarnaast lees ik met grote regelmaat dag- en vakbladen elders. Dat is, al met al, meer dan genoeg. Nu heb ik vast niet het profiel van ‘de gemiddelde nieuwsconsument’. Dat is echter juist reden te meer om mezelf af te vragen hoeveel mensen er straks dan
wel bereid zijn om voor nieuws, al dan niet in de mobiele variant, te betalen.
Gerelateerd:
@
