Tijdelijk woedevrij zijn zet aan tot radicaler denken
04 juli 2010
Gisteren zat ik met twee verschillende mensen in Twitter’s DM te bomen over falend beleid. De een werkt bij een grote bibliotheekorganisatie, de ander bij een provinciale instelling. Vanochtend, bij mijn eerste bakje koffie, dacht ik nog eens na over die gesprekken en ik projecteerde de onvrede daarbij ook op mijn eigen status quo. Ik las een paar van mijn eigen woedende bijdragen uit de archieven en besefte dat ik al geruime tijd woedevrij ben. Dat is ongetwijfeld slechts van tijdelijke aard, maar toch: ergens heb ik iets negatiefs achter me gelaten, misschien wel bij de mensen bij wie dat negatieve thuishoort. Ik beschouw het als een ontwikkeling die het waard is om in de gaten gehouden te worden.
Mijmerend onder de Italiaanse zon merkte ik ook al dat ik nu eerder geneigd ben te denken aan dingen die ik zou kunnen doen, dan aan dingen die ik ergens tegen zou kunnen doen. Dat is andere energie. Dan borrelen er opeens weer allerlei plannetjes op.
Het hardnekkigste plannetje heeft te maken met een paar van mijn rode draden. Denk aan de muziek van toen. Denk aan de idealen. Denk aan privacy, vrije informatie en piraterij. Ik droom van een digitale bibliotheek zonder ketens. Volgens mij kun je die ook bouwen zonder geld. Misschien moet je die wel bouwen zonder geld.
Het zijn slechts contouren, er moet eerst nog flink doorgeborreld worden. Maar voorlopig probeer ik het nog even vast te houden, dat woedevrij zijn. Het wordt tijd dat we ook een rol van betekenis gaan spelen in de achterbuurten van het web.
Uitgangspunten:
Bibliothecarissen: de originele piraten
Infopiraten aller landen, verenigt u
When good librarians go bad, genuine options in librarianship
Mijmeren met Michail
Ondoorgrondelijk ondergronds: private P2P gemeenschappen
Marketing naar een hoger niveau: Nine Inch Nails’ Year Zero
Bibliothecaris 2.0, een manifest in beeld en geluid
@
Als je met 'we' de bibliotheek bedoelt zou ík liever zeggen 'Het wordt tijd dat we ook een rol van betekenis gaan spelen in de achterbuurten van de samenleving.'
Wat geen kritiek inhoudt op wat jij wil hoor, alleen een ander idee over wat een bibliotheek zou moeten zijn. Of misschien niet eens zo'n ander idee eigenlijk 😉
Het verschil is misschien dat je om in de marges van de maatschappij iets te kunnen betekenen wél woedend moet blijven. Of heb ik nu last van een zonnesteekje?
@ v/h schrijver: heb je helemaal gelijk in. Er staat ook digitale bibliotheek maar dat digitale moet eigenlijk tussen haakjes. Web en Samenleving voeg ik graag samen.
De kracht van woede moet je ook niet onderschatten. Het is erg belangrijk om die te uiten. Je kunt het zelfs gaan missen als je het niet doet.
Maar het is ook waar dat een negatieve focus een constructieve gedachte in de weg kan staan.
Ik koester woede vaak, maar vind het ook prima zonder 🙂
Je beschrijft, op je eigen mooie manier zonder oordeel, een reden waarom je 'woedevrij' bent, maar ik vind het heel veelzeggend! Ik kan het me goed voorstellen dat negatieve energie positieve ideeen blokkeert. En woede (of verontwaardiging) is weer goed voor verzet en akties.
Ik geloof niet dat (terechte) woede iets negatiefs is. In deze wereld níet (regelmatig) woedend zijn kan alleen als je je kop in 't zand steekt. Geldt zelfs al als je met 'wereld' de bibliotheekwereld bedoelt.
Maar voor dieper denken is het me momenteel te warm 😉 Dus daar waag ik me niet aan. Goede zondag!
@ v/h schrijverdezes: je woede op je blog over de nutteloosheid van de woordenwolk was me in elk geval uit het hart gegrepen!
@kuipje,
Dat is nou nog 's een onverwacht leuk bericht! Dankjewel. Ik maak me er nog regelmatig kwaad om 😉
(Maar dacht eigenlijk dat ik het op mijn blog niet al te woedend had opgeschreven…)
@v/h schrijverdezes: Tja, ik loop me er ook altijd over op te winden, dus dan herken je dat al gauw bij een ander!
Arme Edwin, helemaal off-topic 😉
@Kuipje @schrijver functioneel gebruik maken van emoties, waarom ook niet? Wel moeilijk om vast te stellen wanneer het nu goed is om voor iets weg te lopen en je energie ergens anders op te richten, of om letter door te bijten. Hangt ook wel van situatie af.
Alles beter dan opkroppen hoe dan ook. Daar gaan mensen raar van doen.
Wat een geweldige foto Edwin, ik word er helemaal blij van. Als ik straks in het park ben ros ik ook even door de bloemen 🙂
Heerlijk! Gooi het er allemaal maar uit 🙂
Wat is er eigenlijk mis met mensen die raar doen? Ik vind ze meestal leuker dan mensen die 'normaal' doen…
@schrijver. Je hebt raar en raar. Het rare van mensen die zich maar zelden uiten vind ik doorgaans geen beste. Dat is bijna synomiem voor normaal doen geworden…
Het is de laatste dagen ook veel te warm om je druk te maken
Volgens mij ga jij je cognitive surplus inzetten ten goede van de nieuwe digitale bibliotheek:
//www.ted.com/talks/clay_shirky_how_cognitive_surplus_will_change_the_world.html
Ik ben benieuwd naar het resultaat. Ik denk overigens niet dat dit zonder financiën kan. Maar of deze financiën zo hoog moeten zijn als ze nu zijn is dan natuurlijk maar de vraag.
@boesje: precies. En de komende ook weer, wordt er gefluisterd…
@Jeroen: dat klinkt wel chique. Die houden we er in 🙂
Geld maakt alles makkelijker, dat is waar, maar het verpest ook enorm veel. Maar er is wel veel tijd nodig en welbeschouwd kost dat dus ook geld…