Blogreacties 2010: onvermijdelijke verschuivingen
28 mei 2010
Een tijdje geleden vroeg Marina (bewonder hier haar mooie nieuwe website) mij:
“Hoe vind jij het eigenlijk dat een steeds groter deel van de conversatie zich nu op Twitter afspeelt en niet meer op je eigen blogstekkie? Ben jij daar al helemaal aan gewend? Misschien zie jij twitter zelfs ook als je eigen stekkie. Definities veranderen nu eenmaal met de tijd.”
Ik antwoordde:
“De verschuiving in conversaties vind ik niet altijd even handig, maar ik werk het zelf ook in de hand. Dagelijks kan ik vanuit de drie mailboxen een rondje doen langs blog, Hyves, Facebook, LinkedIn en Twitter. Het zijn verschillende type mensen die op verschillende plaatsen reageren. Ik zou het maar wat graag verzameld zien op een plek, maar daar is bij mijn weten geen oplossing voor. Als ik dat niet meer wil moet ik platformen af gaan stoten, dat is ook een optie, maar ik ben er aan de andere kant best aan gewend inmiddels. Twitter is een intens medium geworden, daar beleef ik wel veel plezier aan toch. Het is heel andere koek, maar de lijntjes zijn kort en snel en je spreekt er toch weer heel andere mensen. En als je zin hebt kun je er ook lekker brallen en geinen. Dat heeft wel wat. Ik zie het inderdaad als onvermijdelijke verschuivingen. Go with the flow.”
Dat verschuiven van podia, zal vermoedelijk wel doorgaan. Blijft over: steeds weer je eigen weg er in vinden. Dat de communicatie sterker is verspreid en over meer mensen is idd lastiger, maar de grens wordt vanzelf getrokken door je eigen hersens. Op is op.
Deze tijd met alle nieuwe communicatiekanalen vraagt nog meer om een ontspannen levensstijl. Niet alles en iedereen kun je behappen. Geeft niet. Beetje aardig en zorgvuldig met je contacten omgaan, dan zijn we al een heel eind.
Jij bent wel uitzonderlijk bent in de mate van produceren en reageren. Daar doe je veel mensen een plezier mee, leuk toch?
Overigens bedankt voor de websitetip van Marina Noordegraaf: mooie site en een creatief mens volgens mij.
Wauw, mooie site van Marina inderdaad!
En ja, herken zelf ook het mindere reageren op de blogs zelf, maar daar staan reacties via Twitter en Hyves tegenover. En de bezoekersstatistieken, die niet liegen.
Een mooie oplossing vind ik daarom op bijv. Contentgirls.nl, waar je de (re)tweets ook ziet verschijnen, waarin best vaak ook een reactie van diegene staat. Staat op mijn doe-lijstje om ook op mijn eigen blog toe te voegen.
Maar het mooiste is het om reacties op de blogposts zelf te krijgen natuurlijk. Of is dat dan ouderwets (zie plaatje)? 😉
Ik wil best hier (blijven) reageren, maar het feit dat ik vaak een van de weinigen ben houdt me meer en meer tegen, ook al valt dat je misschien nog niet op 😉
Ik wou dat er een echt goed digitaal podium voor discussie was. Blogs zijn dat, zo heb ik ervaren, helaas niet en dat betreur ik.
@Bas: de ontspannen benadering werkt vaak het beste inderdaad. Je moet een paar prioriteiten stellen, vooral gebaseerd op je eigen interesses en van de zaken die echt belangrijk zijn kun je verwachten dat ze op 'n gegeven moment dan toch wel in het vizier komen. Als je blijft jagen kun je er 20 uur per dag aan besteden en nog het gevoel hebben dat je niet klaar bent…
Creatief is Marina zeker 🙂
@Natalie: vorig weekend ben ik ook nog met een pluging in de weer geweest. Iemand heeft er ook een gemaakt voor Blogger. Dan een uurtje rommelen vond ik het wel weer mooi geweest. Kreeg uiteindelijk nog wel een reactiesysteem onder de posts, maar ik vond het niet mooi passen. Ik ben er dus ook nog niet helemaal klaar mee…maar schuif het 'ontspannen' op tot het weer een keer schikt 🙂
@schrijver: ik zie wel dat het soms eens minder is, maar de oorzaak daarvan weet je natuurlijk niet altijd.
Echte discussies ontstaan inderdaad niet zo heel snel, maar dat hangt ook af van het type blog en lezer denk ik. Er zijn ook blogs die heftig schrijven over heftige zaken en een grote vaste groep lezers hebben. Daar zie je soms wel degelijk discussies ontstaan. Maar daarvoor schrijven ik en veel andere mensen misschien wel net iets te braaf: we dagen wellicht niet voldoende uit.
Daarnaast is het ook gewoon zo dat veel mensen schroom voelen om te reageren (of gewoon geen tijd of zin hebben). Op B20 is het discussieforum best actief maar wordt er over het algemeen slechts door een kleine groep gereageerd. Het is toch een gegeven.
Maar kies een keer hard de aanval, breng die aanval overal onder de aandacht en de kansen op reacties nemen flink toe. Maar dat is iets waar je wel voor moet willen kiezen. Ik zelf doe dat toch liever iets omzichtiger.
Mijn reden om minder op blogs te reageren is van heel practische aard. Ik lees je blog al een tijdje vooral via RSS op m'n mobiel, en dan is reageren op de site een hele klus, terwijl Twitter lekker simpel blijft. Deze reactie komt trouwens ook via m'n mobiel, dus het kan wel. Simpeler zou zijn wanneer je met een #hashtag in twitter kon aangeven dat je reply betrekking heeft op een blogpost, en je op je site de reply-tweets met hashtags toont.
@Albert: de mobiele factor wordt steeds belangrijker. Dat is wel goed om eens bij stil te staan. Zodra ik een mooie oplossing tegenkom zal ik er eens werk van maken. Dank voor je feedback!
Ik bedoelde eigenlijk vooral dat ik het als enige (of met een paar anderen) onder een blogpost staan (d.w.z. bij een blog dat door zoveel mensen gelezen wordt als het jouwe, bij een 'kleiner' blog heb ik het minder) een beetje ongemakkelijk vind voelen, zoiets als in een verder lege winkel rondkijken, als je begrijpt wat ik bedoel.
Je valt dan teveel op en vreest dat 'men' gaat denken 'daar heb je háár weer'. Ik denk dat inmiddels ook een beetje van mezelf. Je wordt dan toch een beetje 'onze vaste briefschrijfster', een fenomeen dat vroeger in de krant ook voorkwam (ik herinner me Henriëtte Boas uit Badhoevedorp nog moeiteloos van jaren geleden in de NRC).
Natuurlijk is dat mÃjn probleem, maar omdat ik misschien niet de enige ben laat ik het je weten, als een van de mogelijke verklaringen rond het reageren.
Op die blogs met veel reacties waar je op doelt wordt voor mijn gevoel vaak niet echt gediscussieerd maar vrnl. naar elkaar (of gewoon de ruimte in) geroepen.
Een subtielere benadering heeft zeker ook mijn voorkeur, d.w.z. meestal.
@schrijver: ik begrijp het heel goed hoor, dat denk ik bij mezelf ook wel eens. Je wordt op een gegeven moment zo'n onvermijdelijke bezoeker, dat kan mensen ook gaan tegenstaan. Toch heb ik dat op een gegeven moment naast me neergelegd, juist omdat ik weet dat reacties vrijwel altijd gewaardeerd worden.
Op B20 hadden we er wel eens een discussie over. De een reageert niet omdat hij/zij steeds de eerste is, de ander niet omdat hij/zij denkt iets te zeggen wat al gezegd is, of dat niets toevoegt.
Het is allemaal begrijpelijk, maar het maakt het wel tot een vicieuze cirkel.
Het zou wat mij betreft allemaal wel wat spontaner mogen. Duizend mensen, duizend meningen: als mensen het niks vinden doe je daar toch weinig aan. Gewoon je gevoel volgen is het beste. Ik denk in ieder geval altijd: "gelukkig! Daar heb je haar weer!" 🙂
Ha ha. Voorlopig zeg ik niks meer!
Ik denk van mijn eigen blog ook te merken dat er minder op wordt gereageerd en door een kleiner groepje mensen – de bezoekstatistieken laten juist een groei zien. Alhoewel er ook zo nu en dan een totaal ander persoon tussen de reacties zit, misschien juist door verdere verspreiding van een blogbericht via, bijvoorbeeld, Twitter.
Het jammere van Twitter vind ik dat reacties daar nauwelijks echt inhoudelijk zijn – daar is 140 tekens weer te kort voor – en ook in de stroom van nieuwe berichten snel weer voorbij drijven.
Aan de andere kant geeft het veel mensen een makkelijke manier om een korte reactie achter te laten, wat altijd stimulerend werkt.
(Veel) reacties op je eigen blog is altijd leuk, alhoewel ik denk dat dit ook met ego te maken heeft. Niet met het gemak van de ander…
Ik zal mezelf nog eens goed in de spiegel gaan aankijken! 😉
Hee Ed, leuk dat je een aanleiding vond voor de link naar mijn website. Neem ik de gelegenheid weer eens te reageren 🙂
Ik zag bij jouzelf ook een verschuiving optreden van reageren naar tweeten. Daarmee kreeg ik het idee dat jij zelf minder waarde was gaan hechten aan reacties OP het weblog. Ik vind een reactie OP het blog persoonlijker voelen, jij? Iemand neemt dan de moeite om speciaal voor jou een CAPTCHA over te typen ^^
(Speciaal voor jou typ ik nu "pantiest" (Panty, Pantier, Pantiest?)).
De meer dan 140 die Christian noemt, kan ook fijn zijn. En met een tweet bereik je weer meer mensen. Het ligt er maar net aan waarheen, waarvoor. En het ligt ook maar net aan het mens dat je bent hoeveel waarde iets heeft op de emotionele bankrekening. Het is me hoe dan ook wel duidelijk dat wel of niet reageren vaak met meer te maken heeft dan inhoud alleen.
@Bas en Natalie:
dank voor het compliment!
Reacties op een blog stimuleren enorm. Demotiverend is het als er niet wordt gereageerd. Een reactie voelt inderdaad veel persoonlijker. Het gaat er toch om dat je iets wil delen!
@Christian: ik ben het met je eens dat het niet laagdrempelig genoeg kan. In die zin is het alleen maar logisch dat mensen reageren waar dat voor hen het makkelijkst is. Het ego speelt ook wel een rol inderdaad. Het is altijd fijn als je kunt zeggen dat je iets hebt losgemaakt bij mensen, of dat er naar iets wat je zei verwezen wordt, maar nog interessanter wordt het als er een mooie discussie ontstaat die vruchten afwerpt. Getalletje etc doen er dan opeens veel minder toe; dan voel je alleen maar de kick van de 'ingeloste belofte'van het web. Toch?
@Marina: die dingen zijn inderdaad veel meer door elkaar gaan lopen. Zelf reageer ik ook regelmatig elders en dat hangt nauw samen met het moment: is het een drukke dag en kom je maar beperkt toe aan bloggen en het lezen van feeds? Lees je links via Twitter, op je mobiel, of klikte je door vanuit Netvibes? Wil je echt reageren of mensen slechts attenderen op een interessante posting? In dat laatste geval is een RT sneller gemaakt dan een verwijzende blogpost 🙂
Interessant, dat concept van die bankrekening. Covey moest ik toch ook nog maar eens lezen, die blijft ten tonele verschijnen!
@Annie: dat ben ik met je eens. Ik probeer er ook wel een lijn in te ontdekken: welke postings roepen nu reacties op, en welke niet. Wat dat betreft durf ik zonder twijfel te stellen dat een persoonlijk verhaal het beste is. Van de week had ik nog een discussie IRL, over de grenzen van wat je op het web kunt zetten. Mijn standpunt is dat je de privacy van anderen moet respecteren maar dat je meer wint dan verliest, door open te zijn. Dat zie je ook terug in reacties. Herkenbaarheid leidt eerder tot respons.
Blogreacties zijn belangrijk zoals feedback ontvangen in het algemeen belangrijk is in het leven. In feite heeft ieder mens nodig dat er enkele mensen in zijn leven zijn die hem of haar zien staan en waarderen. Al of geen blogreacties ontvangen is van dat grote vraagstuk natuurlijk slechts een kleine milde afgeleide van.
Echte reacties krijgen is wel heel stimulerend. Belangrijkste voor mij blijft toch wel dat ik bloggen vooral een leuke bezigheid vind en daarom ga ik nog even door.
Het wordt een andere zaak als je blog een onderdeel wordt van je werk, bijv. als onderdeel van je dienstverlening of in ieder geval als pr daarvoor. Als je lezers wellicht, direct of indirect, mogelijke klanten zijn, is het ook logisch om je af te vragen hoe je je doelgroep het beste kunt bereiken. En dan kan een keus voor Twitter als belangrijker kanaal dan een blog een voor de hand liggende keuze zijn, als je merkt dat je daarmee meer kunt bereiken.
Als een blog meer werk dan hobby is, is het uitblijven van reacties funest. Het wordt dan tijd om te onderzoeken hoe je je doelgroep wel weet te bereiken.
Voor iedere lezer geldt overigens: je reageert altijd maar op een beperkt aantal blogs. Ik heb tijdens de cursus 23 dingen consequent op alle blogs (37 stuks) van mijn collega’s gereageerd. Dat kost gewoon veel tijd. Nu de cursus afgelopen is beperkt dat zich tot de blogberichten die mij om welke reden dan ook uitnodigen om te reageren. Het aantal bloggers is met het beëindigen van de cursus overigens ook geminimaliseerd. Een paar mensen zeggen nog wel te blijven bloggen maar dit blijft voorlopig bij een voornemen, zo lijkt het. Een beperkt aantal twitteraars blijft wat langer doorgaan.
Reageren op blogberichten is wellicht ook wel te vergelijken met het onderhouden van vriendencontacten. Sommigen hebben er veel en anderen maar heel weinig, maar voor iedereen geldt: het aantal is beperkt. That’s life.
@Bas: daar is geen spel tussen te krijgen. Je hebt gelijk, ook voor wat betreft het bloggen zelf. Er zijn veel bloggers in NL, maar de groep die het echt lang volhoudt is toch nog best overzichtelijk. Ik lees nu het het boek bloghelden, van Frank Meeuwsen. Ik vond het wel opmerkelijk te lezen dat van de eerste lichting blogs (1999-2003) er bijna geen meer bestaan. Sommige bloggers van toen schrijven nog steeds,op andere platformen, maar velen zijn toch ook gewoon gestopt. De groep mensen die al in een heel vroeg stadium afhaakt is nog veel groter. Het is iets voor de liefhebbers, zullen we maar denken 🙂
@Edwin, inderdaad echt iets voor liefhebbers, of dit nu schrijvers of lezers zijn.
Overigens wil vrijwel geheel NL wel een keer iets publiceren, zo lijkt het, want ik heb weleens over een ruim miljoen Nederlanders gelezen met een manuscript in de la, waar dat vervolgens meestal ook blijft. Lijkt me geen drama 🙂
@Bas: dat zijn er wel heel veel zeg, inderdaad wel even goed zo 🙂
Mijn blog bestaat uit post die betrekking hebben op van alles en nog wat.Mijns inziens (ha) roepen posts die gerelateerd zijn aan je professie de meeste reacties op. De algemene huis/tuin en keuken posts hebben ( in mijn geval) minder animo. Zou te maken kunnen hebben met het feit dat de sociale media vooral in bepaalde beroepsgroepen ( of delen daarvan) veelvuldig worden gebruikt en nog niet zozeer zijn doorgedrongen tot de "gemiddelde Nederlander".
Dat speelt ongetwijfeld ook een rol inderdaad. Ik vind het wat dat betreft ook altijd wel aardig om op sites als nujij.nl te kijken welke bijdragen veel reacties oproepen en welke niet. Daar ontdek je al snel een lijn in…
Zag op het blog van Hans Mestrum een nieuwe manier van reageren via Disquss Misschien is dat een oplossing om reacties te aggregeren? Grtz
Hee Marina,
Naar Disquss (en een vergelijkbare tool waarvan ik de naam even ben vergeten) heb ik al eens gekeken, maar ik kreeg het toen niet goed toegevoegd. Toen heb ik het laten rusten.
Of het nu ook echt aggregatie is weet ik niet zeker. Mensen kunnen inloggen met een account van Twitter of Facebook, en reacties elders komen ook in beeld, maar ik moet nog eens kijken waar die dan precies bewaard blijven…en wat er gebeurt als je Disquss weer uitzet.
Maar mooi is het wel. Thanks.