De andere kant van de lange staart: de populariteit van bestsellers
11 januari 2010
“Veel mensen die bestsellers lezen komen niet veel verder dan dat. Daar staat tegenover dat het publiek voor obscure werken grotendeels bestaat uit mensen die veel lezen. Dat betekent dat de minst populaire boeken worden beoordeeld door mensen met de hoogste ‘leesstandaard’, terwijl de populairste boeken vooral worden beoordeeld door mensen die letterlijk niet beter weten. De kans is groot dat de Amerikaan die in 2009 maar een boek las, koos voor The Lost Symbol van Dan Brown.. De kans is ook groot dat hij dat boek ook goed vond.”
Hoe graag ik ook wil geloven in de theorie van de lange staart: soms ga ik toch een beetje twijfelen. Bestsellers domineren en domineren hard, hoe jammer dat ook is.
Het vertaalde citaat komt uit het artikel in The Economist.
@
Weet je wat ik niet begrijp?
Dat iedereen zit te zeiken over die boeken als Brown's oeuvre.
Is een lezer van obscure boeken slimmer?
In een interview zei een britse auteur het volgende: Iedereen roept om het hardst dat men meer moet lezen, 'analfabetisme viert hoogtij'bla bla …
Lezen 'ze' eens een boek – en dan is iedereen ineens debiel omdat ze gekozen hebben voor een bestseller .. wat een onzin'.
Ik ben het roerend eens met deze stelling.
Die boeken verkopen goed met een reden. Laten we dat niet vergeten.
Len
@Len: ben ik met je eens hoor. Lezen is altijd prima, of je nu gaat voor Kluun of voor een oude Rus. Ik geloof zelfs dat lezen van websites (en alle andere dingen van een scherm) ook gewoon goed is, dat maakt helemaal geen verschil.
Maar dat neemt niet weg dat het jammer is dat er zo veel moois ongelezen blijft. De theorie is dat het totaal van al die titels uiteindelijk meer verkoopt dan van die tien bestsellers maar dat gaat voor boeken toch niet meer op denk ik…
Ik weet ook wel wat je bedoelt, ik moet mezelf ook een beetje nuanceren. Als het gaat om muziek ben ik eigenlijk net zo pedant.
Ik begrijp ook niet waarom heel Nederland mee kan zingen met de nieuwe cd van Fransje Whatshisname en een mooi plaatje als die laatste van moss aan zich voorbij laat gaan.
Aan de andere kant – als muzikant wil je die grote groep niet eens aanboren denk ik (behalve voor de ontzettende zak met knaken). Misschien is dat met 'serieuze' schrijvers van de verfijnde literatuur net zo?
Len
@Len: daar! Denk dat de overeenkomsten groot zijn inderdaad. Het klassieke 'selling out' in de hardcore scene. Opeens niet meer kewl als het op de radio is. Goede punk zie je in gruizige zalen. Bijna niemand mag het kennen. Maar als een liefhebber het niet kent: "Waaaaaat? Ken je dat niet? Ongelooflijk!"
De fijne balans tussen onderscheidingsdrang en conformisme 🙂
Das een teringdun lijntje, dat!
Len