Klassiekers deel 67: Rearview Mirror
27 september 2009Voor klassieker 67 ga ik terug naar 1993, toen Pearl Jam het album Vs. uitbracht. Op dat album staat een nummer waar anno 2009, ook door mij, nog steeds op gesprongen wordt tijdens feestjes en recepties: Rearview Mirror.
Het gekke is dat ik het album Vs. niet eens in mijn bezit heb. Dat komt vooral omdat ik altijd een vreemde verhouding heb gehad met Grunge. In de jaren ’80 luisterde ik vooral naar punk, metal en andere noise, zo ook naar de voorlopers van de stroming die, vooral door toedoen van Nirvana en Pearl Jam, opeens enorm populair werd. De albums Ten en Nevermind waren zo goed dat ik ze ook kocht maar op de een of andere manier liet ik het daar bij. Als ik bands als Temple of the Dog, Stone Temple Pilots of Alice in Chains hoorde genoot ik net zo hard als mijn maatjes maar het probleem was denk ik dat veel van die maatjes de muziek ook al hele dagen draaiden, en alle kroegen die ik toen bezocht ook. Dan wilde ik thuis toch liever weer de gitaarmuziek horen die hoekiger en minder melodieus was, ter compensatie van de overdoses grunge elders. Muziek als die van The Meatmen. Die punkband was de populariteit van Smells like teen spirit zo beu dat de leden het nummer coverden en voorzagen van de tekst ‘We hate this riff’.
Dat terzijde. Welbeschouwd is Grunge gewoon betere muziek, daar hoef je geen discussie over te voeren. Pearl Jam speelt nog steeds en blijft doen waar de band goed in is. Zanger Eddie Vedder onderstreepte zijn klasse recentelijk nog eens met de mooie soundtrack voor de film Into the Wild. Prachtige songs, heus waar, maar als ik denk aan de beste man denk ik toch vooral aan de wilde Vedder van begin jaren ’90, toen hij stagediven naar een hoger niveau tilde.
@
"Goeie poeier" Ed, ga zo door
Yeehaw!
Ok dan; en die film Into the wild(plus muziek) is ook top!
@festina: ja, hoewel de romantiek van zachtjes overlijden in de natuur toch een beetje een vreemde is.
Toen ze dat legendarische optreden op Pinkpop gaven (1993?) at ik achter op het veld een hamburger…
Into the Wild zag ik een paar maanden geleden en ik was erg onder de indruk. Niet alleen van de film maar ook van de bijbehorende soundtrack. CD en DVD staan hier inmiddels in de kast en ik denk nog vaak na over of die beslissing van de hoofdpersoon nu de juiste was? Wat denk jij?
@Daan: dan mag ik hopen dat dat broodje je heeel goed heeft gesmaakt 🙂
Tsja, en of geluk alleen telt als je het deelt? Ik weet het niet. Er zijn genoeg mensen die hun wijsheid en/of geluk/tevredenheid hebben gehaald uit vrijwillige afzondering.
Maar we zijn en blijven sociale dieren…
Super Edje..goede keus!! Het legendarische concert was trouwens in 1992, de haren nog lang en Pinkpop nog gewoon op één dag. De gebroeders Pescador stonden vooraan die dag…17 jaar geleden..alsof het gisteren was.
@ Daan en Edwin:
Als ik het me nog goed herinner wilde hoofdpersoon eigenlijk terug naar de bewoonde wereld, vond dat het wel welletjes was geweest in z'n eentje, maar was de rivier inmiddels te breed geworden. Toch?
@Pesca: da's een mooie om meegemaakt te hebben. Ik zat toen volgens mij al in de auto naar Zweden, voor die vakantie bij het EK. Die EK begon twee dagen later dat jaar. Da's ook behoorlijk goed blijven hangen, die zomer tussen diensttijd en Amsterdam
@Festina: daar kwam het wel op neer ja. Maar uiteindelijk waren het de giftige besjes…