Mediawijsheid anders bekeken

In de onderwijs- en bibliotheekwereld benadrukken we vaak dat er nog veel slagen zijn te maken als het gaat om de mediawijsheid van kinderen. Daarom keek ik nogal op van het bericht in de PZC, dat Justitie “de handigheid van jongeren op internet beter wil benutten bij het opsporen van criminaliteit” en hun kennis wil gebruiken bij het oplossen van cold cases op sites als Politieonderzoeken.nl.

Om te achterhalen op welke handigheid Diederik Greive precies doelt ga ik op zoek naar ‘de Vetverkeerdkrant‘ van het OM. Daarin lees ik dat justitie vooral hoopt op input vanuit sociale netwerken, en op de aanwijzingen die filmpjes die jongeren maken kunnen opleveren.

Dit heeft met mediawijsheid (het geheel van kennis, vaardigheden en mentaliteit waarmee burgers zich bewust, kritisch en actief kunnen bewegen in een complexe, veranderlijke en fundamenteel gemedialiseerde wereld) dus eigenlijk weinig van doen. Over bronnenkennis en betrouwbaarheid van informatie wordt met geen woord gerept. Daar maak ik dan weer uit op dat justitie vooral handlangers zoekt. Kijk maar eens naar de vele ‘boevenvangsites’ die in het krantje (PDF) worden genoemd.

Het OM maakt slim gebruik van de ‘wisdom of crowds’. Dat valt hen nauwelijks te verwijten. Deze aanpak bewijst voor mij echter wél dat de huidige overheid inderdaad steeds enger wordt.
Anarchiel wijdde daar gisteren ook een mooie blogpost aan: Balkenendes Trojaanse paard van de internetcensuur.

Ik houd wel van zulke invalshoeken. Die benadrukken nog eens op hoeveel manieren je een tekst, concept of begrip kunt interpreteren. En wat voor gevolgen dat kan hebben.

Hoed je voor rakkers die aan de haal gaan met het begrip mediawijsheid.

@