Groeien in sociale netwerken
06 maart 2009Deze schitterende presentatie van David Armano vertelt het verhaal over het sociale web zoals het in mijn ogen het beste verteld kan worden; de 58 sheets brengen de ontwikkelingen terug tot de essentie.
In de afgelopen jaren heb ik ontelbaar veel discussies gevoerd over dat sociale web. Met voor- en tegenstanders, met oude en jonge mensen, met vrienden en vreemden.
De een ventileert z’n ergernis over de devaluatie van het begrip ‘vriendschap’, de ander maakt zich zorgen over privacy. Er zijn mensen bij die de omvang van het sociale web beangstigend vinden, er zijn er ook die er verslaafd aan raken. Er zijn, kortom, evenveel meningen als mensen.
Ook ik heb mijn mening over netwerken al vaak geventileerd. Mijn opvattingen zijn regelmatig onderuit gehaald, of door mezelf bijgeschaafd. Ik stagneer en evolueer, ik leer en accepteer.
Maar als ik nu, op zomaar een vrijdag in maart, reflecteer, nadenk over alles wat sociale netwerken met mij doen en hebben gedaan, kan ik alleen maar zeggen dat ik mezelf gelukkig prijs met alles wat is voortgevloeid uit die netwerken. Ik kijk nog steeds vol verwondering naar de vele mensen die ik -als ik dat zou willen- kan benaderen via mail en Ning, via Twitter, blogs en Instant Messaging, via video- en fotosites, via…
Het interessante is dat de meeste van die mensen niet per se iets van mij willen’. Ze zijn er gewoon, allemaal met een eigen micronetwerk, een eigen beleving, een persoonlijke mening. Doorgaans zijn ze echter zeer aanspreekbaar, bereidwillig en open. Sociaal, zou je kunnen zeggen.
Dat gegeven heeft de gewone wereld kleiner gemaakt maar mijn wereld groter. Vele malen groter zelfs.
Alleen als je het toelaat ervaar je hoe goed dat kan voelen.
@
Je krijgt wat je geeft: aanspreekbaar, bereidwillig en open en sociaal.:-)
Het werkt prachtig twee kanten op inderdaad!
Mee eens. Ik weet dat je niet van hardlopen houdt dus mijn laatste post daarover heb je vast gemist maar ik heb zondag een topdag gehad met acht mensen die ik via het internet heb leren kennen en die als enige gezamenlijke passie hardlopen hebben. En dat soort positieve voorbeelden gebruik ik ook altijd als ik met mensen in discussie ga.
Ik heb ‘m wel gezien maar slechts diagonaal gelezen inderdaad (je weet tog?) Maar mooi is het, zo’n digitale basis voor analoog contact!
Mooie presentatie, maar ook een mooie post. Bedankt Edwin.
maar de echte liefde is altijd twee deuren verderop 🙂
Als je jezelf meeneemt, voelt het overal goed!
@ Wouter: dank!
@ Marina: always take the weather….
Mooi geschreven Edwin! Ik ervaar ook gewoon zoveel extra mooie contacten, plezier met een groep mensen die ik vooral digitaal ken en ‘spreek’ en vooral, inderdaad: met elkaar in gesprek zonder al die irl rangen en standen maar vanuit de basis van interesse en enthousiasme.
Ook ik kon m’n ogen niet drooghouden; het digitaal sociaal netwerk is idd (h)eerlijk!
Wat me trouwens opviel is dat je in een stuk over vnl. 2.0 contacten als eerste contactmogelijkheid de mail noemt; in een oudere post heb ik je die ook wel eens zien ‘afkraken’ als zijnde ouderwets….is dat een van je evoluties?
@ Essen: Dank! Wij hadden elkaar vast ook niet zomaar leren kennen, zonder die netwerkjes en dat van die interesses klopt ook. Digitaal zijn gemene delers sneller te vinden lijkt het soms wel…
@ Festina: mail noem ik vooral omdat ik er dagelijks ontzettend veel mee communiceer, tegen wil en dank. Wat mij betreft verschuift dat maar er is geen ontkomen aan. Ik vind het meestal wel prettiger dan bellen of langslopen (op de werkvloer) Het is minder dwingend. Grootste nadeel is dat er zo veel van komt dagelijks 🙂
Slides niet gezien, maar hoeft niet. Je tekst zegt genoeg.
Slides gezien, tekst gelezen, natte ogen, de zon schijnt weer. Het leven is mooi. Bedankt!
De rien. Comme la vie est belle!
1tje om te bewaren. tnx!
Ook gij, Brutus!