De homoeidonheterosemantofonoglos: vervolg
08 januari 2009
Afgelopen zondag vroeg ik me af of het begrip homoeidonheterosemantofonoglos onzin was of niet. Omdat niemand me een bevredigend antwoord kon geven besloot ik de vraag te stellen aan de taaladviesdienst van TaalUnieversum.
Het antwoord:
Het begrip ‘homoeidonheterosemantofonoglos’ is een verzinsel van de beheerder van de website collignon.tv, Frans Collignon. Navraag bij Frans Collignon leert dat hij het begrip in de jaren zeventig samen met een aantal studievrienden heeft bedacht. Collignon – een taalliefhebber, maar geen taalkundige – verzamelt zulke woorden; er kunnen er altijd nog bij komen. De lijst van 78 is dus zeker niet volledig of definitief.
Vermoedelijk zal de term ‘homoeidonheterosemantofonoglos’ niet bij een breed publiek bekend raken. Daarvoor is het te moeilijk van structuur. Spellingtechnisch zou er overigens een streepje moeten staan tussen ‘homo’ en ‘eidon’.
Kijk, weer iets geleerd. Mooi, die taaladviesdienst!
@
Ik was al bang dat ik iets gemist had tijdens mijn studie Nederlandse Taal- en Letterkunde 😉
(@ Janneke: dat was trouwens aan de VU)
Ha, wat een bak! Gewoon een studentengrap dus eigenlijk!
Daar komt het wel op neer ja 🙂
Mooie foto(?)!
Vond ik ook Schrijver, en omdat er geen cc op zat heb ik maar geen bronvermelding geplaatst. Stout he?
Lol!
@Ingmar, mooi dat onze opleiding dan niet tekort geschoten heeft 😉
Het woord ‘stout’ gebruik ik niet meer zo snel sinds dit boek.
Maar echt netjes is het natuurlijk niet…
Dat boek wil ik graag nog eens lezen toch…
De wereld gaat aan netheid ten onder 🙂
Briljant! Doet me een beetje denken aan die hottentottententententoonstellingsgebouwen 😉
Briljant! Doet me een beetje denken aan die hottentottententententoonstellingsgebouwen 😉
Scrabble!
Ik heb Stout niet gelezen, dus daar kan ik niet over oordelen. Van De gelukkige huisvrouw herinner ik me dat ik het met een zeker genoegen achter elkaar heb uitgelezen. Haar tweede boek, waarvan ik de titel vergeten ben, boeide me minder (al staat een scène op het scanapparaat – want webcams had je nog niet- me nog bij…). De rest van haar boeken heb ik ongelezen gelaten. Het begrip ‘stout’ als typering voor stoer, ondernemend e.d. bevalt me niet zo. Dat ze lef heeft ben ik met je eens.
Ik las de ongelukkige huisvrouw eens op vakantie en vond het ook lekker weglezen. De andere boeken heb ik ook gelaten voor wat ze zijn…
Je hoort weinig van dat stel trouwens. Die zitten vast lekker in Portugal…
Is ‘ongelukkige huisvrouw’ een tautologie of een pleonasme? (Ik bedoel natuurlijk: als het een van beide was.)
(Antwoord: pleonasme, want ‘in een pleonasme wordt een eigenschap die noodzakelijk eigen is aan het genoemde ten overvloede in een bepaling uitgedrukt’; nu onthouden hè 😉
Laat ze het maar niet horen, die huisvrouwen 🙂
Maar de bedoeling was alleen maar om je nu voor eens & altijd te laten onthouden wat een pleonasme is…
Gaat niet gebeuren vrees ik, als ik het belangrijk had gevonden had het ongetwijfeld al onder mijn dakpannen gezeten….
Dus onder jouw dakpannen zit alleen belangrijke info? Jakkes… Maar wel een interessant studieobject voor docenten enzo, kijk maar uit. Ik tip de AIVD ook even.
🙂