DailyLit: informatierondleidingen via RSS en mail
14 mei 2008
Ik heb de diensten van DailyLit wel eens uitgeprobeerd maar was er vrij snel klaar mee. Als je toch al kampt met overvolle mailboxen zit je niet te wachten op je dagelijkse portie literatuur tussen al die berichten.
En tòch vind ik dat DailyLit interessante activiteiten ontplooit. Deze week zijn ze gestart met zogenaamde Wikipedia Tours, voor mensen die niet de tijd hebben om zelf allerlei informatie door te ploegen, maar wel meer te weten willen komen over een bepaald onderwerp.
Zo kunnen geïnteresseerden zich bijvoorbeeld abonneren op informatie over de wonderen van de wereld en zelf aangeven hoe laat, hoe frequent en in welke vorm zij de informatie willen ontvangen; als mail of als RSS. Dat is best leuk als je veel in het openbaar vervoer zit, dan kun je zonder te hoeven surfen toch je dagelijkse dosis kennis tot je nemen, via je mobieltje.
Een killerapplicatie zal het niet snel worden maar je kunt dit natuurlijk wèl prachtig vertalen naar bibliotheekdiensten. De gebruiker klikt op het gewenste interessegebied en wij attenderen vervolgens via RSS en mail. Het is geen nieuw concept maar het voegt zeker iets toe aan de nog steeds wat krakkemikkige attenderingen zoals we die nu kennen in de bibliotheekwereld.
@
Heb er even naar gekeken Edwin. Als service zit het goed in elkaar, maar “nu even niet”. Want het zal wel zo gaan, als ik dit elke dag in mijn mailbox krijg (of via RSS), dat dan de prioritering het lezen van de artikelen zal verhinderen. To much to do right now. Een site om in de gaten te houden.
We zijn allemaal veeeel te druk voor leuke dingen.
Maar in de gaten staat ‘ie. Het archief bewijst soms goede diensten, vooral in rustiger tijden…
Ik heb het (de gewwone daylylit) een poosje gevolgd bij ze en werd er bloednerveus van 🙂 .
Het ligt wel een beetje aan de soort bibliotheek: voor een OB is dat anders dan voor een SB.
Onze (SB) ‘gebruikers’ zijn er ook te druk voor denk ik.
Maar attenderen op hun eigen onderwerp: ja natuurlijk!
lol, dat had ik ook een beetje ja. Zoeken naar balans tussen attendering en ‘niet te veel’ blijft interessant…