Picnic 07: Mossberg, Keen en Weinberger

De afgelopen maanden zijn Weinberger en Keen hier al vaak aan bod gekomen. Zojuist zag en hoorde ik beide heren in levende lijve en dat stelde me niet teleur. Integendeel. Veel van wat zij te melden hadden had ik al gelezen in hun boeken, op blogs en in boekbesprekingen of gezien in vodcasts. In die zin was het een redelijk voorspelbare sessie. Maar een live-presentatie is toch anders. Je hoort de bevlogenheid in de stem van Weinberger en in het debat na de presentatie zie je aan de lichaamtaal goed wanneer de discussie geregisseerd is en wanneer de woorden echt aankomen.

Op de inhoud van de discussie zal ik niet diep ingaan nu, die ging feitelijk over de zegeningen en beperkingen van het web: over een teveel aan informatie en de menselijke behoefte aan structuur. Over de sociale aspecten van kennis en informatievaardigheden van de massa.
Erg boeiend allemaal, maar de discussie kent geen winnaars. Het is maar net hoe je dingen bekijkt. Hele volkstammen geven er helemaal niets om waar zij hun informatie betrekken en hebben geen zin om diep te moeten graven maar Andrew Keen had een bijzonder goed punt toen hij stelde dat veel (jonge) mensen het onderscheid tussen betrouwbare informatie en nonsens niet meer goed kunnen maken, simpelweg omdat ze dat nooit geleerd hebben. Dat is inderdaad gevaarlijk.

Die Keen. Ik krijg eigenlijk steeds meer sympathie voor hem. Voordat ik zijn boek las ageerde ik fel tegen hem. Zijn boek stemde me al milder en nu hij aan de gesprekstafel zijn standpunten nuanceerde kon ik me best goed vinden in veel van de dingen die hij zei. Dat bewijst eens te meer dat je niet te snel moet oordelen over iemand, ook niet als ze er zomaar even inklappen met afwijkende meningen over dingen die je persoonlijk aan het hart gaan…

Interessant was ook de aanwezigheid van Walt Mossberg, redakteur van de Wall Street Journal. Een bedachtzaam heerschap, die vandaag bemiddelde en een beetje advocaat van de duivel speelde. Dat deed hij goed. Maar ook voor hem gold dat je de uitspraken steeds een beetje aan voelde komen.

Dat doet niets af aan het feit dat de opening zeer naar mijn zin was. Het zijn mensen waar je graag naar luistert en waar je in een later stadium nog vaak aan terug zal denken. Zo hoort het.

Nu ga ik weer de mooie buitenlucht in. Iemand zei gisteren dat het ‘toch geen weer was om te gaan picknicken’. Helemaal mis. Het is stralend.

Ik ga eens kijken of ik de Haarlemse Klerk kan traceren.

@